Ik erger mij aan:

• De nieuwe roltrappen in Brussel Centraal die nog steeds niet werken, waardoor ik mij elke avond door een massa mensen moet worstelen om mijn trein te halen.
• Mensen die te traag wandelen en tegelijkertijd de ganse stoep innemen.
• Hondenpoep op de stoep. Als je een hond in huis haalt, weet je dat je stront moet ruimen.
• Tergend traag vorderende wachtrijen. Ik ben gehaast mensen! Bewaar dat babbeltje voor een ander moment.
• Mensen die zomaar ongevraagd hun levensverhaal tegen je beginnen te vertellen op de trein. De trein is het enige moment op de dag dat ik rustig in mijn boek kan lezen, laat mij met rust.
• De wekker die ‘s morgens steevast te vroeg afloopt (of misschien ben ik het die te laat gaat slapen).
• Mensen die niet reageren op een persoonlijke uitnodiging. Het kost echt niet veel moeite om een mailtje te sturen met: “sorry, ik kan niet komen”. Onbeleefderiken.
• Mensen die nooit ofte nooit terugtrakteren. Gierigheid, ik krijg er de kriebels van.
• Mensen die in de bouw werken in het algemeen en onze bouwheer in het bijzonder.
• Collega’s die zeggen:”goh, ik zou het aantal vergaderingen dat ik bijwoon toch wel willen beperken”, terwijl iedereen weet dat ze ganse dagen zitten te niksen.
• Mensen wiens ganse universum bestaat uit hun bleitend boeleke. Ik wil gerust luisteren naar jouw spannende verhalen over de eerste luier die ververst werd, maar in ruil mag ik toch stiekem blij zijn dat die kelk aan mij voorbij gaat.
• Mensen die zeggen: “ik verveel mij”.
• Mensen die zich ergens voor engageren en dan vervolgens andere mensen het werk laten opknappen.
• De kudde rokers die je tegenwoordig overal vindt, samengetroept voor de ingang van stations en andere gebouwen. Ik heb er een hekel aan mijn adem te moeten inhouden om hun stinkende rookwalmen te trotseren.
• Mijn vriendje omdat hij geen gedachten kan lezen.
• Mezelf, omdat ik vervelende klusjes maar al te vaak uitstel.