Het boek is al iets meer dan een week uit, maar ik ben er nog niet toe gekomen een kleine recensie neer te pennen. Meestal weet ik heel goed wat ik van een boek vind, maar dit boek laat mij een beetje met een dubbel gevoel achter. Ik vind het idee heel origineel. Hoe reageert een gemeenschap oervrouwen als er plotseling voor de eerste keer ooit een mannelijke baby geboren wordt? Een gruwelijk gebeurtenis: een wanstaltig misvormd kind dat tussen zijn beentjes rare bobbels en soort van slurf heeft hangen. (Sorry heren, als ik hiermee jullie mannelijke eer aantast.)

Het boek is opgevat als een geschreven neerslag van een verhaal dat eeuwenlang mondeling is doorgegeven. Weer een fijn idee dat aanleiding geeft tot bespiegelingen over het doorgeven en het herkauwen van de geschiedenis en de subjectiviteit van geschiedschrijven. Het taalgebruik past perfect bij het weergeven van die traditie van orale geschiedenis. Erg goed uitgewerkt.

Toch vond ik het verhaal maar magertjes en vaak een bevestiging van de heersende stereotypen over man en vrouw. De man is de eeuwige (onverantwoordelijke) avonturier, de vrouw is behoudsgezind en zorgzaam. De misverstanden die tussen mannen en vrouwen heersen, blijken hun oorsprong te vinden in een verre oertijd. En er is tijdens al die eeuwen nog steeds niet veel veranderd. ‘k Vond het allemaal nogal simplistisch voorgesteld. En de tussenstukjes waarin de Romeinse senator over zijn eigen leven vertelde mochten er wat mij betreft helemaal uitgelaten worden.

The Cleft is een dun boekje en toch vond ik het op het laatste wat langdradig worden. Het idee is origineel, al denk ik dat het misschien beter tot recht zou komen in een kortverhaal of novelle dan in een naar mijn gevoel wat uitgesponnen roman.

The Cleft is de allereerste roman die ik van Doris Lessing lees en ik vermoed dat dit boek niet representatief is voor de rest van haar oeuvre. Kan iemand mij een ander boek van haar aanraden?