Het was ondertussen alweer een tijdje geleden dat ik nog eens naar een klassiek concert ging, maar als het er dan eens van komt, doet het mij altijd deugd. Ik heb vanavond dan ook oprecht genoten van het strijkersconcert in M. Heerlijk om mijn gedachten vrij te laten ronddwalen na al dat studeerwerk van de voorbije weken en gewoon te luisteren naar de talentvolle leerlingen van de LUCA School of Arts, me te laten meevoeren op de tonen van de muziek. Fijn om al die jonge mensen samen zien te genieten van het muziek maken.

Toevallig hadden we deze middag op het afscheidsetentje van mijn collega nog over het zelf muziek spelen. En hoe jammer dat het is dat mijn dwarsfluit ergens in een hoekje ligt te verkommeren. Ik heb altijd gezegd dat ik mijn instrument in de toekomst terug vanonder het stof zou halen of misschien zelfs een nieuw instrument zou aanleren. Maar ik besef dat mezelf opnieuw inschrijven in de muziekschool betekent dat er wat andere hobby’s zullen moeten sneuvelen. En zo’n groot muzikaal talent ben ik nooit geweest. Ok, ik ben wel afgestudeerd met grote onderscheiding, maar dat is louter en alleen te danken aan het feit dat ik dat laatste jaar elke dag twee uur fluit speelde. Elke dag! Ik denk eerlijk gezegd niet dat ik het nu nog zou kunnen opbrengen. Mijn jonge ik was een ongelooflijke doorzetter. Ik wou dat ik nu nog over diezelfde onuitputtelijke energie beschikte.