Onze derde en laatste dag in Düsseldorf. Alweer een prachtig zonnige dag. Op het vlak van weer hebben we het echt wel getroffen voor onze driedaagse. We genieten op ons gemak van ons laatste ontbijt, pakken de koffers in en lopen dan naar de oever van de Rijn om wat foto’s te maken van deze mooie winterochtend. Het doet deugd om buiten te zijn.

Na (alweer) een kort ritje met de tram brengen we een bezoekje aan Kunst im Tunnel. Kunst im Tunnel is een volledig afgesloten ruimte tussen twee tunnels waar moderne kunst tentoon gesteld wordt. Het klonk veelbelovend, helaas spreekt het tentoongestelde kunstwerk KOMM mij niet zo aan. KOMM is een geluidskunstwerk. Doorheen de donkere langwerpige ruimte zijn verschillende luidsprekers geïnstalleerd, waardoor het geluid zich in de ruimte lijkt te verplaatsen. Het klinkt interessanter dan het is. Jammer.

Na dit ietwat teleurstellende bezoekje wandelen we langs de oevers van de Rijn verder naar de Altstadt, alwaar we een Killepitsch drinken als aperitief voor het middagmaal. Voor onze laatste maaltijd in Düsseldorf willen we graag sushi eten en zo belanden wed bij Maruyasu in de Schadow-Arkaden, een fancy winkelcentrum. Maruyasu is duidelijk een populaire lunchplek: er staat een gigantisch lange rij aan te schuiven. Gelukkig zijn ze daarop voorzien. Het systeem van Maruyasu is simpel: in een grote koeltoog liggen allerlei verschillende stukken sushi (apart ingepakt in plasticofolie, dus milieuvriendelijk kan je dit concept niet noemen). Je wijst gewoon aan welke sushi je wil (of je kiest voor een combinatie, kan ook), de bedienden aan de toog verzamelen alles op een bord. Aan de kassa bestel je je drankje, reken je af, neem je je chopsticks en je zoekt vervolgens ergens een vrije plek. Erg efficiënt.

Na de lunch trekken we verder naar de Japanse wijk, omdat mijn broertje graag melon pan (メロンパン) wilde kopen bij zijn favoriete Japanse bakker. Helaas blijkt die bakker rond een uur of drie (!) al helemaal uitverkocht te zijn, terwijl op de deur nochtans staat dat de zaak open is tot 19u. Da’s toch een goeie reden om nog wat bij te bakken, nietwaar? Enfin ja, beetje een teleurstelling. Dus snuisteren we maar wat rond in de Japanse winkels in de buurt en vergapen we ons aan al de exotische zaken die ze daar verkopen. Al loopt onze zoektocht naar Japanse whisky op een sisser af. Is duidelijk in de mode tegenwoordig.

We doen nog een poging om het EKŌ-Haus te bezoeken. Op hun website stond wel dat ze gesloten waren, maar het was mij op voorhand niet geheel duidelijk of dit ook voor de omringende tuin gold. De communicatie op de website was hierover niet geheel duidelijk. Helaas, de tuin is al even hard gesloten als de rest van de paviljoenen. We ronden ons bezoek aan Düsseldorf met een licht onvoldaan gevoel af, maar speciaal terugkomen voor een bezoek aan het EKŌ-Haus, zie ik ons niet zo snel doen. Düsseldorf is een gezellig stadje, maar je hebt het ook wel snel gezien. Dan zijn er nog veel andere interessante steden te ontdekken in Europa.