Donderdagochtend zaten we met z’n allen behoorlijk vroeg aan het ontbijt, ten huize Goofball. Om werkgerelateerde redenen moesten Goofball en haar echtgenoot allebei erg vroeg vertrekken, waardoor ik de eer had om samen met kabouter naar zijn school te wandelen. Het was echt een wonderlijke ochtend: met een klein handje in mijn hand en naast mij een fijn stemmetje dat onophoudelijk door ratelde de zon zien opkomen achter de Sportoase.

Kabouter toonde me moeiteloos de weg naar school en nadat boekentas, jas, drinkbus en vieruurtje op de daarvoor bedoelde plek werden achter gelaten, nam ik afscheid. Kabouter kon immers niet wachten om te gaan spelen met zijn vriendjes. Ah, to be young again! Helaas, die mooie zorgeloze tijd zal nooit meer terug komen.