De ochtend gespendeerd aan nog wat spullen bijeen pakken, puzzelen om deze allemaal (inclusief mijn bureaustoel) in de wagen te krijgen en het appartement netjes achterlaten voor bezoeken van potentiële huurders. Tot onze eigen verbazing ging al onze bagage redelijk makkelijk in de wagen en konden we zo rond 11.30u vertrekken naar Genève. We hadden een beetje stress om wille van de gigantische files op “Zwarte Zaterdag”, maar voorlopig zag onze route er filevrij uit.

Onze rit verliep verrassend vlotjes en zelfs de stops waren, alhoewel niet zo gepland, dezelfde als de vorige keer: in het AC restaurant waar ik de vorige keer een kleine plaspauze had ingelast, aten we nu een snelle spaghetti. Het duurde een eeuwigheid voordat de spaghetti klaar was, maar ik moet zeggen dat de kwaliteit beter was dan ik van een wegrestaurant zou verwachten. De spaghetti was zelf al dente en meer dan warm genoeg!

Dat het drukker was dan de vorige keer, bleek uit de lange wachtrijen bij het damestoilet. Al een geluk dat we de grote drukte hadden weten te vermijden door pas rond 13.15u te gaan lunchen. Veel mensen waren op dat moment alweer aan het vertrekken.

Ook de volgende stop kwam ons bekend voor: L’arche, hadden we daar niet de vorige keer wat op het gras zitten uitrusten? Ik kocht er een magnum framboos, het ideale vieruurtje tijdens een lange autorit. En fijn dat de toiletten gratis waren!

Hoe meer we naar het zuiden afdalen, hoe rustiger het op de baan wordt. Geen spoor van die monsterfiles waar gisteren zoveel om te doen was. Het weer begint echter te verslechteren. We zien in de verte dikke regenwolken hangen. En dan opeens: bam, zitten we midden in een gigantische hagelbui. Een epische hagelbui die wel het einde van de wereld lijkt aan te kondigen. De hagelstenen zijn zo dik dat we nog amper boven het geroffel op het dak uitkomen.

We hebben duidelijk niet de goeie reflex gehad om meteen een brug op te zoeken om onder te gaan schuilen en nu komen we er uiteraard geen meer tegen. Het lawaai op de carrosserie doet vermoeden dat onze wagen niet ongeschonden uit dit avontuur zal komen. En dat nu de leasing bijna afgelopen is.

Wanneer de hagelbui eindelijk stopt, zien we voor ons op de weg een spoor van hagelstenen en afgerukte bladeren. Door het grote temperatuurverschil sublimeert het ijs en rijden we door een mistig landschap. Echt een beetje surreëel. Tijdens de hagelbui zagen we de temperatuur trouwens met meer dan 14 graden dalen. Spectaculair.

Rijkelijk laat, besluiten we de radio af te stemmen op frequentie 107.7 (zoals aangegeven op de infoborden boven de snelweg) om meer info te vernemen over de huidige weersomstandigheden.

Onze rit verloopt verder zonder problemen, maar natuurlijk begint het net opnieuw te regenen op het moment dat we beginnen uitladen. Gelukkig regent het niet al te hard en kunnen we fout parkeren vlak voor de inkom van ons appartementsgebouw waardoor het uitladen vrij vlot verloopt.

Helaas maakte deze rit zoals gevreesd een slachtoffer: de carrosserie van onze wagen staan vol met deuken. Niet leuk, maar goed daarvoor zijn we verzekerd, nietwaar?