Gisterenochtend was ik in Gent voor een evenement georganiseerd door een organisatie waar ik al enkele jaren nauw mee samen werk. Alhoewel mijn aanwezigheid niet strikt noodzakelijk was, had ik mijn agenda speciaal vrijgemaakt om naar dit evenement te kunnen gaan. Ik wist dat het wellicht de laatste keer was dat ik deze mensen zou zien en ik wilde in schoonheid afscheid nemen. (Mijn afscheid op het werk komt nu echt wel heel dichtbij: nog maar een maand te gaan. Al neemt de werkdruk momenteel nog niet bepaald af. Maar goed, zoals het er nu naar uit ziet, zal ik mij nuttig kunnen maken tot de allerlaatste seconde! Da’s toch mooi, niet?)

Wat ik absoluut niet verwacht had, was dat ik tijdens het afsluitend woordje van de organisator persoonlijk bedankt zou worden met een applaus en een fantastisch mooie bos bloemen. Ik was oprecht aangedaan door dit bijzonder sympathieke gebaar. Omdat ik ‘s avonds naar de prijsuitreiking van de Ultimas ging, stelde dit onverwachte boeketje bloemen mij wel voor enkele logistieke problemen. Ik zag het niet echt zitten om de ganse avond met een boeket bloemen in de Vooruit rond te lopen. Leek me ook niet echt bevorderlijk voor de houdbaarheid van dit boeketje. Gelukkig vond ik een Gentse collega bereid de bloemen met zich mee naar huis te nemen én de volgende dag er de trein mee naar Brussel te nemen. Alwaar de bloemen vervolgens gezellig op mijn bureau mochten pronken.

Dit boeketje bloemen heeft dus een nachtje doorgebracht in Gent én een treinrit van Gent naar Brussel en van Brussel naar Leuven overleefd. En zien ze er niet schitterend uit?