Gisteren was het tijd om nog eens een werk van barmhartigheid te verrichten: een zieke bezoeken. Geheel onverwacht kregen we twee weken geleden het bericht dat de oudste zoon van onze vrienden met spoed geopereerd moest worden. Epifysiolyse van beide heupen. Ik moet toegeven dat ik nog nooit van deze aandoening gehoord had en toen ik las dat deze aandoening vooral bij kinderen met overgewicht voorkwam, was ik nog meer verbaasd, want de oudste zoon van onze vrienden is een sportieve, slanke voetballer. Dikke pech dus, voor hem. En meteen het einde van zijn voetbalseizoen. De komende maanden zal hij zich vooral in een rolstoel en op krukken moeten verplaatsen. Ocharme, het manneke. Waar moet hij nu naartoe met al zijn energie?

Dus kochten we hem een cool knutselcadeau (twee draken om zelf in mekaar te steken) en gingen we hem een hart onder de riem steken. Hij hield zich sterk tijdens ons bezoek, maar ik zag dat hij het er toch wel moeilijk mee had. Geen enkele achtjarige staat erop te springen om een tijd aan een rolstoel gekluisterd te zijn. Dus ik hoop dat de draken helpen om de pijn een beetje te verzachten en zijn gedachten wat te verzetten.

En oja, we werden natuurlijk weer op een lekkere aperitief onthaald. Na een zware dag op het werk met een hoop nodeloos gedoe smaakte dat glaasje (of misschien wel die fles) schuimwijn me des te meer!