Vrijdagmiddag woonde ik tijdens mijn middagpauze een gratis voorstelling van de documentaire ‘De kerk in het midden’ bij. Een zeer eenvoudig gefilmde documentaire over het leven in grootstad Brussel die me in al haar eenvoud bij momenten echt bij de keel wist te grijpen. De diverse bevolkingsgroepen in onze vaak verguisde hoofdstad leven meestal naast mekaar, maar deze documentaire toont hoe ze samenkomen in en om de Miniemenkerk in volkswijk de Marollen.

Wat deze documentaire zo mooi maakt voor mij is de onbevangen manier waarop de zeer uiteenlopende personages aan het woord gelaten worden. De gesprekken zijn puur en eerlijk en tonen kleurrijke mensen wiens levens elkaar soms vluchtig dan weer dieper raken. De rode draad doorheen de documentaire zijn de prachtige Bach-cantates gebracht door het koor en het orkest verbonden aan de Miniemenkerk. De sterke figuur in deze documentaire is ongetwijfeld de stokoude pastoor die van geen wijken weten wil, maar uiteindelijk toch (verplicht?) met pensioen gaat. Lang heeft de man niet kunnen genieten van zijn pensioen, want de film eindigt met zijn begrafenis. Sommige mensen kunnen nu eenmaal niet leven los van hun engagement.

Schitterend portret van een boeiende buurt.