Onlangs viel er een uitnodiging in mijn mailbox om deel te nemen aan een initiatiesessie golf, gevolgd door een netwerkevent voor ondernemende vrouwen. Aangezien ik mezelf als ondernemend beschouw (misschien is dit zelfbegoocheling, but who cares?) en ik, buiten minigolf, geen enkele golfervaring heb, wilde ik graag op deze uitnodiging ingaan. Ik trommelde de mama van mijn petekindje op die vlakbij het golfterrein in Tielt-Winge woonde. Net zoals ik, had ze helemaal geen golfervaring.

Vrijdagavond haastte ik me om de laatste dringende zaken op het werk gedaan te krijgen, want de komende drie weken zouden mijn collega’s het zonder mij moeten rooien op de werkvloer. Het was nipt, maar dankzij de assistentie van mjn vriend, die mijn sportschoenen naar het station van Leuven bracht, kon ik nog tijdig de bus nemen naar Tielt-Winge. Stipt om 19 u was ik ter plaatse.

Mijn vriendin stond me al op te wachten en een paar minuten later mochten we ons eerste balletje slaan. Om ter verst. Mijn techniek staat nog niet geheel en al op punt, want ik heb ettelijke keren naast het balletje geslagen, maar goed, ik haalde bij deze eerste poging toch bijna de 50 meter. Het is trouwens een misverstand dat je hard tegen de bal moet slaan om hem ver te krijgen, bij golf draait alles om de techniek in combinatie met het gebruik van de juiste golfclub.

Na het ver slaan, mochten we oefenen op precisie. We kregen een andere golfclub en moesten proberen in zo min mogelijk slagen de ballen te putten. Het was duidelijk dat het ver slaan mij beter afging, want op den duur ben ik gewoon gestopt met tellen. Enfin ja, in het algemeen kan ik zeggen dat deze ervaring naar meer smaakte. Eén uur initiatie is natuurlijk bijlange na niet genoeg om de finesses van het golf spelen onder de knie te krijgen. Maar het idee om de wereld af te reizen om de mooiste golfterreinen ter wereld te bespelen zegt me wel iets.

Na de inspanning was het tijd voor ontspanning met een hapje en een drankje. De hapjes waren zeer lekker en verfijnd, maar het had voor mij gerust iets meer mogen zijn, want ik had nog geen avondmaal achter de kiezen. Ook fijn om deze actiiteit samen met de mama van mijn petekindje te doen. Dat we min of meer gedwongen werden te supporteren voor de Belgische voetbalploeg namen we er graag bij. We tooiden ons met de Belgische driekleur en juichten toen in herhaling het eerste doelpunt van de Belgen tegen Wales getoond werd (de live versie hadden we compleet gemist).

Daarna ging het bergaf met de prestaties van de Belgen, maar dat deerde niet, wij hadden er een fijne avond op zitten.