Ergens vlak voor het station van Leuven deed ik, door vermoeidheid overmand, een paar seconden mijn ogen dicht, om een dik kwartier later opeens wakker te schieten en mij te realiseren dat ik het station van Leuven gewoon gemist had. Is mij in heel mijn leven werkelijk nog nooit overkomen. Bijgevolg belandde ik vanavond dik tegen mijn goesting in het station van Luik-Guillemins. Alwaar ik, voorzien van het nodige leesvoer dan maar een theetje ging drinken om de verveling te verdrijven.

En het straffe is: deze middag vertelde mijn collega mij over die keer dat híj het station van Leuven al slapend voorbij gereden was. Mijn onderbewustzijn moet hierin zeker een subliminale boodschap herkend hebben.