Maar toch ben ik koppig elke dag naar het werk gespoord. ‘s Ochtends met redelijk wat vertraging (vrijdag was ik pas om tien uur op het werk), maar al bij al viel het nog mee. Donderdag in het station van Leuven een kameraad tegen gekomen en zelfs allebei een zitplaats weten te veroveren. Vrijdagochtend had ik minder geluk: toen moest ik rechtstaan in eerste klasse en was ik getuige van een pittige woordenwisseling tussen een dame met een eersteklasseticket en een reiziger die het duidelijk allemaal beu was en zich zonder eersteklasseticket in één van die comfortabele zetels had neergevleid. Ik kon hem eerlijk gezegd geen ongelijk geven…

NMBS, get your shit together, please.