Bizar sfeertje in onze zo verguisde hoofdstad vandaag. Alsof ik door een filmdecor wandelde waar de figuranten het massaal hadden laten afweten. Alleen het leger en een massa zendwagens tekenden present aan de uitgang van Brussel Centraal.
Gisterenavond laat kwam de boodschap dat mijn collega’s en ikzelf op maandag thuis mochten werken wegens terreurdreigingsniveau 4. Ik had een belangrijke vergadering en zakte toch af naar Brussel. Bang was ik niet terwijl ik door de lege straten liep. Daarvoor was de ervaring te surreëel. Ik had bijna spijt dat ik mijn fototoestel niet had meegenomen om deze bijzondere dag vast te leggen.
Verder ben ik van mening dat het geen enkele zin heeft het leven lam te leggen en alles af te gelasten. Een terrorist zal altijd toeslaan op het moment dat je het minst verwacht, wanneer de zon aan een stralend blauwe hemel staat en blinkend ijzeren vogels zich in twee trotse torens boren of mensen samen zijn om te genieten van een concert van hun favoriete rockgroep. Het lege Brussel met de gesloten winkels en restaurants gaf me het gevoel dat de terroristen gewonnen hebben. Het zaad van de angst is gezaaid in onze geesten en kan daar naar hartenlust woekeren.
Laat ons hopen dat het leven snel zijn gewone gang weer herneemt.
Zo dacht ik er ook over. Maar hoezeer ik het ook niet wou, de massahysterie, de lege straten en de bezorgde vrienden en familie hebben mij toch ook bang gemaakt. Ik zat dinsdag op café (uit protest) maar ik voelde mij toch niet op mijn gemak…
Ja, het probleem is dat wij natuurlijk niet over voldoende informatie beschikken om na te gaan hoe reëel de dreiging effectief is. En het is natuurlijk een beetje raar om zoals gisterenmiddag op de kerstmarkt rond te lopen en bijna meer soldaten dan bezoekers te zien. Al begin ik bij mezelf al te merken dat er een zekere gewenning optreedt bij het spotten van alweer een soldaat.
Voor mij persoonlijk is mijn grootste vrees dat mijn eigen vrijheden in het gedrang zullen komen door heel dit gedoe.