Ik zat nog geen tien minuten achter mijn pc of er werd op de deur van ons appartement geklopt. De bovenbuurman van het vijfde verdiep stond een beetje ontredderd voor de deur. Hij kon zijn appartement niet meer binnen, want het slot van zijn voordeur was vernield. Een inbraak of een inbraakpoging. Dat zou verder onderzoek moeten uitwijzen. Ook bij zijn overbuurman was het slot van de voordeur vernield.

Gelukkig zit de politie van Leuven tussen mijn favorieten. Ik belde meteen met de vraag om een team te sturen om de vaststellingen te komen doen. Terwijl we op de politie wachtten, probeerden we de andere buurman te bereiken. Voicemail. Gelukkig beschikken mijn vriend en ikzelf over een zeer uitgebreide collectie telefoonnummers van de mensen in ons appartementsgebouw door al de perikelen die we hier in de loop der jaren al meegemaakt hebben. Dus belden we naar de vader van onze afwezige buurman. De buurman in kwestie bleek net op reis vertrokken te zijn. Niet leuk om te vernemen dat er bij je is ingebroken als je zelf in het buitenland zit.

De bovenbuurman belde ook de slotenmaker, want tja, hij kon niet binnen in zijn eigen appartement. Hij vertelde me dat er een maand geleden ook al bij hem was ingebroken, maar dat er toen enkel wat kleingeld was ontvreemd. Hij had zelfs geen aangifte gedaan bij de politie van die diefstal. Iets wat ik persoonlijk nooit zou doen. En ik zou ook meteen de syndicus of de raad van mede-eigendom (in casu mezelf als voorzitter) op de hoogte brengen van een inbraak. Kwestie dat we als mede-eigendom maatregelen kunnen treffen om dit soort vervelende situaties in de toekomst te vermijden.

Mijn vriend was nog niet thuis, dus ik besloot samen met de bovenbuurmand buiten op de politie te gaan wachten. De tijd kroop voorbij en we zagen heel wat buren passeren die we op de hoogte brachten van de inbraak. Alleen de politie zagen we niet. Na zo’n drie kwartier arriveerde de slotenmaker, die uiteraard nog niet aan de slag kon gaan, zolang de politie nog geen vaststellingen had gedaan. Exact een uur na mijn telefoontje kwam dan eindelijk de politie aan. Eén van de agenten kwam mij vaag bekend voor en jawel, hij bleek hier al eens bij een vorige noodsituatie geweest te zijn (ik vermoed bij de glasbreuk).

De slotenmaker kon, nadat de politie de toestand van de sloten bekeken had, eindelijk aan de slag. Bij nadere inspectie van de appartementen bleek het licht in de badkamer te branden en stonden alle laden en kastdeuren wagenwijd open. Veel bleek er echter niet ontvreemd te zijn. Onze bovenbuurman miste enkele een zestal pakjes sigaretten. De ene politie-agente maakte keurig de PV’s op, terwijl de andere agent een burenonderzoek deed. Ik mocht zelf een mini-verklaring afleggen, alhoewel ik niet veel met de zaak te maken had.

In totaal ben ik zo’n anderhalf uur bezig geweest met de hele affaire. Tijd die ik uiteraard liever aan iets anders gespendeerd had, maar hey, een buur in nood voorzien wij graag van gezelschap en assistentie.

Nog altijd blij dat we enkele jaren geleden beslisten om een veiligheidsdeur te laten plaatsen. Nu eens kijken hoeveel het kost om camera’s te installeren.