Eerst wat voorgeschiedenis. In 2003 kochten mijn vriend en ik een nieuwbouwappartement op plan. Volgens de akte zou dit appartement opgeleverd worden op 31 december 2005. Zoals te verwachten bij een nieuwbouwproject hielden mijn vriend en ik rekening met een vertraging bij het opleveren. Als we in de zomer van 2006 ons appartement zouden kunnen betrekken, waren we tevreden. De bouw was echter vanaf het begin geplaagd door ‘onvoorziene omstandigheden’ (lees: incompetentie van de bouwheren) waardoor de datum voor de oplevering steeds verder naar de toekomst opschoof. Uiteindelijk trokken we in maart 2007 in een half afgewerkt appartement, omdat we echt niet langer in kamertje in het huis van Nonkel K wilden blijven wonen.

Ik ga hier al de problemen die we gehad hebben niet meer opnieuw uit de doeken doen, maar het hoogtepunt was toch wel de instorting van de zijmuur op 10 november 2007. Enfin ja, het duurde vervolgens nog enkele jaren voordat al de problemen met de afwerking min of meer opgelost waren, maar ons grootste probleem, de te kleine lift, bleef bestaan. We slaagden er maar niet in om tot een minnelijke schikking te komen en uiteindelijk namen we een advocaat onder de arm en stapten we naar de rechtbank om ons gelijk te halen.

Om een lang verhaal kort te maken: dinsdagnamiddag hadden we een afspraak met de door de rechtbank aangeduide expert. De expert luisterde aandachtig naar ons verhaal, bestudeerde de bouwplannen en concludeerde dat het tijdens de bouwwerken vrij makkelijk was geweest om aanpassingen aan de liftkoker te doen zodat er wel een lift van zes personen geplaatst kon worden, zoals in de akte voorzien. De hele expertise voelde aan als een kleine overwinning. Let wel, we moeten het verslag zelf nog afwachten, natuurlijk, dus ik wil zeker niet te vroeg victorie kraaien. Maar het was fijn eindelijk eens met een serieuze en rationele mens te babbelen in plaats van naar de onzin van onze bouwfirma te moeten luisteren.

Ingenieurs. Gotta love them!