‘t Was alweer veel te lang geleden dat we de opa van mijn vriend nog eens bezocht hadden. Sinds het overlijden van zijn vrouw woont hij helemaal alleen in dat grote lege huis met al die herinneringen. Het spreekwoord indachtig is hij één van die oude bomen die je best niet meer verplant, maar toch vind ik het een beetje zielig. Komt daar nog eens bij dat hij bijna niet meer hoort, wat een conversatie echt wel moeilijk maakt en grappige woordspelingen al bij voorbaat uitsluit. Maar goed, denk dat hij wel blij was om ons te zien. We waren zelfs niet de enigen die langs kwamen die zondag, want zijn dochter, kleindochter en jongste achterkleindochter losten ons af. De jongste van de hoop voelde zich zo op haar gemak bij mijn vriend op de arm dat ze zonder gêne haar pamper vulde, hem in een heerlijk aroma hullend. 😉

Na het bezoekje aan opa was het tijd voor de volgende etappe in dit familieweekend. We werden voor het avondmaal verwacht bij de ouders van mijn vriend. Daar aangekomen werd ik overspoeld door enthousiaste blonde meisjes die niets liever wilden dan op mijn iphone spelen. Een iphone, het ideale instrument om je geliefd te maken bij kinderen. 😉 Ik wist de schermgekke meisjes even af te leiden door samen te kleuren, maar lang duurde dat toch niet. Jaja, die digital natives, het is me wat.

We aten samen balletjes met krieken en namen op een deftig tijdstip afscheid, zodat we nog net op tijd in Leuven waren om een filmpje mee te pikken.