Gisteren nam ik deel aan een panelgesprek op een conferentie. Altijd spannend, zeker als er een BV (nuja, eerder een vroegere BV) mee in het panel zit.

Ik had de leden van het panel op voorhand niet ontmoet en kende ook de moderator niet. Toen de moderator zich aan mij voorstelde, ging er echter meteen een lichtje branden. In een ver verleden had deze elegante jongedame nog deelgenomen aan sollicitatiegesprekken voor een job in mijn team. Ze kwam als beste van alle sollicitanten uit de bus, maar besloot voor een andere job te gaan. Ze leek een beetje gegeneerd hierdoor, maar ik stelde haar meteen gerust. Een job blijft een aanbod dat je kan afslaan. Al deed het me toch een beetje deugd om te horen dat de job die ze uiteindelijk gekozen had, niet bleek te zijn wat ze ervan verwacht had. “Een vergissing”, zo zei ze zelf. Door met haar te spreken, begreep ik meteen waarom ik toendertijd voor haar gekozen had: een verstandige en rustige jongedame die wist waarover ze het had. Als er nog eens een vacature in mijn team is, mag ze altijd opnieuw komen solliciteren. 😉

Fun fact: tijdens de koffiepauze liep ik zelf iemand tegen het lijf die mij na een succesvolle sollicitatie een jobaanbod gedaan had, dat ik eveneens had afgeslagen. Gelukkig heb ik daar zelf nog geen moment spijt van gehad. Tot op de dag van vandaag ben ik er honderd procent zeker van dat ik toen de juiste keuze gemaakt heb.

En zo was de cirkel rond.