Mijn vriend vertoefde dit weekend alweer op de woeste baren (nuja, er was zo weinig wind dat ze op de motor moesten varen). Ik had zaterdag het rijk dus voor mij alleen en ik moet zeggen dat ik ervan genoten heb, van mijn dagje Me-time.

Vroeg opgestaan voor de Spaanse les, maar het uitbundig schijnende zonnetje verzachtte de pijn. Na de les wat het zo’n schitterend nazomerweer dat ik besloot me op het zonnigste terras van heel Leuven neer te vleien (dat van de Exki op het Rector De Somerplein) en op mijn gemak een slaatje en een stuk cheesecake te eten. Genietend van misschien wel de allerlaatste zonnestralen van de nazomer.

Daarna fietste ik op mijn gemak terug naar ons appartement om mijn cursusspullen om te ruilen voor mijn fototoestelrugzak en trok ik richting de braderie in het bovenste gedeelte van de Tiensestraat. Momenteel is de helft van de wijk één grote zanderige vlakte, maar over een paar jaar zal hier een gans nieuw stadsdeel verrijzen. Je merkt dat de wijk daar nu al deugd van heeft, want er zijn de laatste tijd talrijke nieuwe of vernieuwde zaken bijgekomen. Het was er gezellig druk en het was fijn vertoeven tussen de vele kraampjes. Niet dat ik iets kocht, want ik ben een beetje allergisch aan rommelmarkten en brocanteries. Respect voor mensen die tussen al die rommel leuke spulletjes weten te ontdekken, ik zie alleen maar brol.

Tijdens mijn wandeling door de Tiensestraat verkende ik de mooi vernieuwde optiekzaak Verhulst mét grazende schapen in hun stadstuin. Jawadde, niet meteen iets wat je verwacht in hartje Leuven. Leuk dat deze stad mij nog altijd weet te verrassen. Mijn oog viel eveneens op een nieuwe kapperszaak. Geen idee wat me plots bezielde, maar ik gaf toe aan de ingeving van het moment (er was net geen volk in de zaak) en stapte de zaak binnen met de vriendelijke vraag om mijn puntjes bij te knippen. Het moet ondertussen alweer een jaar of twee geleden zijn dat ik nog eens een kapper binnen stapte, mijn kapsel kon wel een kleine opfrissing gebruiken. Wat een absoluut fantastische ervaring. Kapper Henk Swinnen bleek een vlotte kerel te zijn die er geen moeite mee had zich te beperken tot enkel de puntjes bij te knippen. En de prijs voor mijn nieuwe kapsel (nuja, niemand van mijn collega’s zag het verschil) was ook erg schappelijk. Bij Cutting Ends zien ze mij zeker nog eens terug.

Ondertussen was het al half zes geworden en rammelde mijn maag. Ik was oorspronkelijk nog van plan geweest om naar een barbecue bij vrienden in Rotselaar te gaan, maar ik had langer in de Tiensestraat rondgehangen dan verwacht en ik werd om zeven uur op de opening van het eerste project van stadskunstenaar Ief Spincemaille verwacht. Plannen bijgesteld dan maar en snel iets gaan eten bij Oli de Chinees. Snel, lekker en goedkoop, meer moet dat niet zijn. En oja, een ijsje als dessert dat kon er ook nog wel bij. 😉

De opening van de Eerste Verstoring was een klein beetje een teleurstelling omdat het volledige kunstwerk nog niet onthuld kon worden, wegens gevaar op instorting. De basis van de aarden toren was te nat, waardoor de omkisting nog niet verwijderd kon worden. ‘k Zal nog eens moeten teruggaan om het eindresultaat te bekijken.