Afscheid nemen in stijl, bij ons op het werk zijn we daar goed in. Mijn baas had een erg mooie speech geschreven voor de laatste werkdag van onze collega die vanaf 1 mei officieel van zijn pensioen mag gaan genieten. Ik was al blij dat ik mijn gedeelte van de feestelijkheden kort en ludiek gehouden had, want het was moeilijk om de concurrentie aan te gaan met zo’n mooie speech. Het idee voor mijn interventie heb ik trouwens volledig te danken aan een andere collega die er helaas niet bij kon zijn wegens één of andere reis naar een exotisch oord (tss, prioriteiten!). Onze afscheidnemende collega filmliefhebber kreeg enkele fragmenten van filmklassiekers te zien die er nét iets anders uitzagen dan we gewoon waren. Hilarisch.

Onze collega was oprecht aangedaan door de cadeaus en de vele aanwezigen op het afscheidsfeest. Uiteraard vloeide de drank rijkelijk, want een bijna-gepensioneerde mag natuurlijk nooit de bodem van zijn glas zien. 😉 Toen de laatste collega’s afscheid namen, begeleidde ik onze nu officieel gepensioneerde naar de trein om samen wat te ontnuchteren tijdens een laatste treinrit. In Leuven wees ik hem de weg naar het juiste perron voor zijn juiste overstap. En nam ik afscheid.

Het einde van een tijdperk. Ik zal hem missen.