Mannen die denken dat ze Gods gift aan de vrouwheid zijn (het omgekeerde zal wellicht ook wel bestaan, maar daar heb ik niet zoveel last van). Er zit er zo eentje bij ons in de salsales. Man, man, wat een eikel. En hij vindt zichzelf natuurlijk ongelooflijk geweldig ende fantastisch. Altijd andere figuren doen, altijd ‘speciallekes’ moeten uithalen. Bijzonder ergerlijk als je zelf nog druk bezig bent om een figuur onder de knie te krijgen en je in opperste concentratie de passen aan het tellen bent.

Enfin ja, ik moet eerlijk toegeven dat mij diplomatische ik radicaal de mist in gaat op het moment dat ik met hem moet dansen. Ik beperk mijn conversaties tot “ja” en “neen” en tel de seconden af tot de leerkracht “Cambio!” roept.