Zaterdag was best wel een hectische dag: in de voormiddag ging ik nog naar de Spaanse les en daarna pakte ik in zeven haasten mijn valies, want daar was ik de voorgaande dagen nog niet aan toegekomen. Naar goede gewoonte waren we just in time klaar om de trein van 16.07 naar Zaventem te nemen. Normaal is het altijd een beetje aftellen naar een verre reis, maar door de grote drukte voorafgaand aan de reis, hadden we nog niet veel concrete plannen gemaakt. De klik naar vakantiestemming konden we pas maken op het vliegtuig zelf, want op het vliegveld van Zaventem waren zowel mijn vriend als ikzelf nog druk aan het werk. Lang leve 3G! (Awoert Zaventem dat geen gratis wifi ter beschikking stelt aan zijn klanten.)

De vlucht naar Amsterdam was de kortste vlucht die ik ooit genomen heb. Het was letterlijk opstijgen en onmiddellijk weer beginnen dalen. Nog geen half uurtje vliegen. Op Schiphol hadden we meer tijd dan oorspronkelijk verwacht, omdat het vertrekuur van onze vlucht naar Singapore met anderhalf uur verlaat was. Hierdoor konden we rustig iets eten op Schiphol (best wel lekkere gegrilde vis voor mij) en nog een paar allerlaatste mails versturen (op Schiphol krijgen alle reizigers één uur gratis wifi-toegang, beter dan niks).

De vlucht naar Singapore duurde zo’n twaalf uur. Twaalf uur waarin ik in totaal toch een uur of drie in de armen van Morpheus verkeerde. Met dank aan de stoelen met iets meer beenruimte waarvoor we extra hadden bijbetaald. De tijd dat ik niet sliep, keek ik afleveringen van Fringe op mijn Macbook Air tot de batterij leeg was. De lage kwaliteit van de schermpjes van de meeste on board entertainment systemen steekt me hoe langer hoe meer tegen. Waarom zou ik me moeten neerleggen bij de bedroevend slechte kwaliteit van die systemen als er zoveel betere alternatieven voorhanden zijn? Je ziet trouwens meer en meer mensen hun eigen device gebruiken om de tijd te doden tijdens de vlucht.

Rond vijf uur in de namiddag, plaatselijke tijd, landden we in Singapore. We besloten het onszelf niet te moeilijk te maken en rechtstreeks een taxi te nemen naar het hotel. De taxichauffeur bleek een praatgraag type die ons meteen een hele uitleg gaf over de inplanting van de belangrijkste verkeersaders in Singapore en ons vol trots vertelde over de toeristische troeven van de ‘Garden City”. Ondanks de vermoeidheid van de vlucht werkte het enthousiasme van de taxichauffeur aanstekelijk. We voelden ons meteen welkom in dit tropische mini-landje!

Hotel Oasia bleek een voltreffer. Omdat het voor deze reis nét iets meer mocht zijn, hadden we voor de clubformule gekozen. Dit leverde ons een kamer op de vierentwintigste verdieping op met een buitengewoon adembenemend uitzicht. We werden met typische Aziatische gastvrijheid welkom geheten en meteen uitgenodigd voor het happy hour: elke dag van zes tot acht uur ‘s avonds werden in de bar bij de pool op de tweeëntwintigste verdieping gratis drank en hapjes aangeboden aan de club-gasten. We dumpten snel de koffers op de kamer en zaten een paar minuten later allebei met een whiskey sour voor onze neus. Een goed begin, al zeg ik het zelf.

Zo rond half negen beslisten we toch maar eens werk te maken van het avondeten. Zo snel mogelijk in een nieuwe routine komen, vind ik persoonlijk een goeie manier om komaf te maken met de jetlag. Na de lange vlucht en de weinige uren slaap kozen we voor een gemakkelijke oplossing: iets eten in de blok van ons hotel. Op het gelijkvloers vonden we een Japans restaurant waar een verjaardagsfeestje aan de gang was, maar dat voor de rest niet zo druk was. Aan de ingang waarschuwde men ons dat het door de “grote drukte” van het feestje (er waren ocharme twaalf mensen of zo) wel wat langer kon duren voordat we ons eten kregen. Geen probleem voor ons, de hapjes tijdens het happy hour hadden onze honger toch al grotendeels weggenomen.

Het eten bleek dan toch sneller dan verwacht geserveerd te worden en we genoten voor het eerst deze vakantie van de Japanse smaken. Zalige sushi en een heerlijk oestersoepje voor mij, wagyu beef (aan de prijs te oordelen, waarschijnlijk uit Australië) voor mijn vriend. Na het eten kropen we vroeg in bed, kwestie van de volgende dag op tijd uit de veren te zijn om te starten met een verkwikkende duik in het zwembad.