Dit weekend brachten mijn vriend en ik door in Ieper om mijn verjaardag te vieren. Sinds de heropening stond een bezoek aan het vernieuwde In Flanders Fields museum hoog op mijn lijstje. Ik had al veel goeds gehoord over de nieuwe multimediale opstelling en was erg benieuwd. Toegegeven, een bezoek aan een museum dat de gruwelijkheden van de eerste wereldoorlog in beeld brengt, vrolijk wordt een mens daar niet van. Maar ik vind het bijzonder belangrijk om dit stuk van onze geschiedenis in de herinnering levend te houden. Een conflict waarbij mensen uit vijf continenten en van meer dan vijftig verschillende landen en culturen vochten op een paar kilometers grond in Vlaanderen, dat mag nooit vergeten worden. Zo’n bezoek helpt me ook de dagdagelijkse beslommeringen te relativeren en te beseffen hoe ongelooflijk fantastisch het leven in vredestijd is, ondanks de tegenslagen die bij het leven zelf horen.

Ik was bij mijn vorige bezoek al erg onder de indruk van het museum en had dan ook hoge verwachtingen van de vernieuwde inrichting. Die verwachtingen werden ten dele ingelost. De opstelling was erg creatief, maar de eerste defecten aan de multimediale toepassingen waren al een feit: een groot aantal touchscreens had er al de brui aan gegeven. En eerlijk, ik was een beetje teleurgesteld in de extra mogelijkheden die de “poppy” armband bood. Wellicht had ik te veel verwacht, maar ik vond dat er mij relatief weinig gepersonaliseerde informatie werd voorgeschoteld, ondanks de initiële belofte dat men met mijn persoonlijke gegevens rekening zou houden. De meerwaarde van de armband vond ik erg beperkt, ik zou evenzeer van het museum genoten hebben zonder.

Wat ik wel prachtig vond waren de persoonlijke verhalen die door gefilmde acteurs in historische kledij gebracht werden. Chilling. Ook de interactieve luchtfoto’s waarbij je de mogelijkheid had het huidige landschap van de Westhoek te vergelijken met luchtfoto’s genomen tijdens de oorlog was erg interessant. De oorlog heeft blijvende littekens in het landschap achtergelaten. En de simulatie van de frontlinie in de vier jaar durende oorlog geprojecteerd op de geografie van de Westhoek was fenomenaal: je ziet de troepenbewegingen ten opzichte van mekaar, vechtend voor een paar meter land. In het algemeen genomen vond ik de opstelling veel moderner dan vroeger en erg knap in beeld gebracht. Eén ding vond ik wel spijtig: van de vorige opstelling herinnerde ik met een gedeelte dat heel pakkend het leven in de loopgraven weergaf, dat aspect van de oorlog kreeg in de nieuwe opstelling naar mijn aanvoelen minder aandacht.

Een bezoek aan het vernieuwde museum is alleszins zeker de museum waard. Hopelijk pakt men het probleem met de touchscreens snel aan.