Maandagavond, zo rond een uur of elf (ik zat net op het toilet), hoorden mijn vriend en ik een luide bonk. Zo’n bonk waarvan het meteen duidelijk was dat er stukken gevallen waren. Aangezien het onduidelijk was vanwaar de bonk kwam en er op onze gang en in de trappenhal niet meteen iets te zien viel, besloten we het geval te negeren. Waarschijnlijk een onhandige bovenbuur of zo.
Tot er ongeveer een half uur later op onze deurbel gedrukt werd door één van de buren. Of we even naar beneden konden komen. Enfin, ik wist meteen hoe laat het was. Beneden gekomen zagen we dat een paar buren bezig waren met het glas van de voordeur bijeen te vegen. Een onbekende was erin geslaagd het glas bijna volledig te verbrijzelen. Gelukkig was het een deur met dubbel glas en had het andere glas het wel overleefd, zodat niet eender wie in ons appartementsgebouw kon binnendringen. Geïnformeerd of de politie al verwittigd was om een PV op te maken. Dat was nog niet gebeurd, dus dadelijk gebeld met de vraag om iemand te sturen.
Wat het hele geval nog vreemder maakte, is dat de deur open stond en er glas tussen de deur en de deuropening lag toen de mede-bewoner de ontdekking deed. Wat maakt dat onze mede-bewoners tot de lijst van verdachten gerekend mogen worden, want zo’n deur, dat springt niet zomaar vanzelf open. Om uit te sluiten dat er iemand in het gebouw binnengedrongen was (we hebben al een paar inbraken achter de rug) gingen de stoere kerels alle verdiepingen in het gebouw af, terwijl ik rustig op de politie wachtte. Gelukkig zijn ze niemand tegen gekomen, wat maakt dat het nog altijd kan dat één van de mede-bewoners schuldig is en gewoon zijn of haar verantwoordelijkheid heeft ontlopen. Wel wat flauw, want dit is toch gewoon iets voor de verzekering?
Enfin, na een veertigtal minuten arriveerde de politie in de vorm van twee knappe jonge kerels. Als mijn leven een pornofilm was… Anyway. Ook zij gingen nog eens al de verdiepingen af en waren even in verwarring door sporen van voorgaande inbraakpogingen. Ze maakten een PV op en verdwenen daarna uit mijn leven. Snif.
Mmm men in uniform! Wel creepy. Ik voel me veiliger in ons appartementsgebouw omdat ik denk: och ‘t vijfde tot daar komen ze niet, er zijn nog 4 verdiepen onder ons die ze kunnen leegroven maar ja… je kan zo eens pech hebben. Gelukkig is het goed afgelopen!
Ik denk dat het niet zoveel uitmaakt op welk verdiep je woont, inbrekers kijken naar de sloten die het makkelijkst zijn open te krijgen.
Wacht, in onze fantasie was uw leven toch euh wacht neen misschien toch niet.
‘Als mijn leven een pornofilm was…’ -> er zitten bepaalde gekke kronkels in je gedachten
[…] Mijn vriend was nog niet thuis, dus ik besloot samen met de bovenbuurmand buiten op de politie te gaan wachten. De tijd kroop voorbij en we zagen heel wat buren passeren die we op de hoogte brachten van de inbraak. Alleen de politie zagen we niet. Na zo’n drie kwartier arriveerde de slotenmaker, die uiteraard nog niet aan de slag kon gaan, zolang de politie nog geen vaststellingen had gedaan. Exact een uur na mijn telefoontje kwam dan eindelijk de politie aan. Eén van de agenten kwam mij vaag bekend voor en jawel, hij bleek hier al eens bij een vorige noodsituatie geweest te zijn (ik vermoed bij de glasbreuk). […]