Een film die veel lovende kritieken oogstte, de beste van de drie, zo zei men. De verwachtigingen waren dan ook hoog gespannen, zeker omdat ons laatste bioscoopbezoek toch alweer van april dateerde. Enfin ja, ik zal maar niet langer rond de pot draaien, het werd dus een teleurstelling. Waar ik bij The Dark Knight volledig meegezogen werd in het verhaal en de overdonderende actie, zat ik me hier blauw te ergeren aan de gapende gaten in de plot. Kijk, ik heb geen probleem om af en toe suspension of disbelief toe te passen, maar deze Batman film vroeg me toch net te veel inspanning. Het was me volstrekt niet duidelijk waarom de slechteriken het per sé op Gotham city gemund hadden. Er zullen beslist nog wel andere decadente oorden bestaan, zeker? En een gebroken rug dat fiks je niet zomaar door aan een paar koorden te hangen en kraakbeen groeit heus niet vanzelf terug. Heel de gevangenis subplot was ridicuul. En het happy end mocht van mij ook achterwege gelaten worden.

Ik zou hier alle fouten in de plot kunnen opsommen. Laat mij het erop houden dat ik eens heel hard moest lachen toen commissaris James Gordon na een geweldige klap ongedeerd uit het laadruim van de truck sprong waarin zich de atoombom bevond. Enfin, wie zich wil verdiepen in de onnauwkeurigheden van de film verwijs ik door naar dit mooie artikel. Bespaart mij de moeite. Eén ding staat vast: de vertolking van Heath Ledger als The Joker blijft onovertroffen.