‘t Moet gezegd: het vet was al een tijdje van de soep. Het kostte me steeds meer moeite om me op vrijdagavond na een zware werkweek op te laden voor de cursus fotografie. In de cursus zelf werd er ook te vaak naar mijn goesting tijd verspild aan gebabbel, terwijl ik echt liever gefotografeerd had in mijn sowieso al schaarse vrije tijd. Net doordat mijn vrije tijd zo schaars is, slaag ik er ook niet in voldoende tijd vrij te maken om tot een deftige foto te komen. De deadline voor het indienen van het eindwerk is over twee weken en ik heb nog quasi niks waar ik tevreden over ben. Ik hoop op een moment van inspiratie.

Enfin, ik was al een tijd aan het twijfelen of ik die fotografie 2 nog wel zag zitten. En nu is de beslissing voor mij genomen. De enige cursus die ‘s avonds georganiseerd wordt, vindt plaats op woensdagavond, gelijktijdig met mijn cursus Russisch. En ‘t is waar, ik voelde een zekere opluchting toen ik dit vernam. Ik ben aan dit traject begonnen met de ambitie om een diploma te halen, maar misschien is het tijd om toe te geven dat het grote fotografietalent niet in mij verscholen ligt. Een tentoonstelling met mijn werk zal er nooit komen, maar kijk, ik kan maar plezier beleven aan mijn hobby. En die opgelegde werkjes, die deed ik toch al nooit met veel enthousiasme. Russisch, it is!

Al zal ik wel mijn best doen om iets aanvaardbaar in te dienen om het jaar af te ronden. Zoveel trots heb ik dan nog wel.

And so I failed, again.

PS: Het hoeven niet altijd beslissingen te zijn waar een mens ‘s nachts van wakker ligt.