Tweede kerstdag brachten we een bezoekje aan ons Nederlands petekindje. Al bijna een half jaar is ze ondertussen: een vrolijke meid met bolle wangetjes en prachtige blauwe ogen die de ganse dag goedgezind is. Echt een schat van een meisje. Al zal ze, als derde in de rij, haar vrouwtje moeten leren staan tegenover haar oudere zus en broer.

Grote zus M van ons petekindje gaat ondertussen naar de Amerikaanse School in Den Haag. In een paar maanden tijd heeft het kind daar vlot Engels leren spreken. Ongelooflijk hoe snel een kleuter zo’n vreemde taal absorbeert. Voordat M naar school ging, kon ze geen woord Engels en nu konden we hele conversaties met haar houden in het Engels. Ze verbeterde zelfs onze uitspraak! Een vaardigheid waarmee ze de rest van haar leven voordeel zal doen. Persoonlijk vind ik het nog altijd doodjammer dat mijn ouders niet de mogelijkheden hadden om mij tweetalig op te voeden. Een goede talenkennis is immers een stevig fundament om een carrière uit te bouwen. Zeker als je bedenkt dat interessante jobs zich in de toekomst meer en meer in grote internationale bedrijven zullen situeren. En België is maar een stipje op de wereldkaart.