Woensdagavond hadden mijn vriend en ik een date met twee oud-collega’s van hem, een Italiaan en een Pool, dezelfde van de kaas en wijn. Ik was tot mijn eigen ergernis een kwartier te laat op de afspraak, omdat ik echt niet vroeger op het werk wegraakte. De drie heren vergaven het mij echter gaarne.

We hadden afgesproken in restaurant Kabuki. Het zou voor onze dates de eerste kennismaking met de Japanse keuken worden. Aangezien ik het restaurant gekozen had, was ik erg opgelucht dat de bento dinner menu in de smaak bleek te vallen. De saké daarentegen vonden ze maar niks. “Smaakt naar zeep,” was de deskundige analyse van de Pool. Maar ze zagen het allebei zitten om de volgende keer de “all you can eat” conveyor belt sushi te proberen.

Na afgerekend te hebben, namen we afscheid van de Italiaan, die nog een andere afspraak had, en trokken we samen met de Pool voor een drankje naar de toeristenval die de Grote Markt is. Een gelegenheid om hem de kans te geven iets te vertellen over zijn nog verse scheiding. Doodjammer dat wat als een Krakóws sprookje begon, nu al afgelopen is. But that’s the way things go, I suppose.

Binnenkort mogen we alleszins een uitnodiging verwachten voor een diner bij de Italiaan. Benieuwd in welk jaartal dat diner zal plaatsvinden. 😉