Gisterenmiddag ging ik lunchen met een vriendin. Wat de aanleiding was, weet ik niet, maar opeens kwam het gesprek op huishoudelijk werk, strijken meer bepaald. Mijn vriendin vertrouwde me toe dat haar schoonzus al kloeg als ze één uur moest strijken, terwijl mijn vriendin elke week zeven uur aan de strijk stond. Zeven uur! Dat is even lang als een les Russisch en Japans samen. Mij een beetje ongemakkelijk voelend, zei ik haar dat ik gemiddeld zo’n zes keer per jaar tien minuten achter een strijkplank sta. Mijn vriend en ik mogen er dan wel een beetje verfromfraaid bij lopen, al de tijd die we uitsparen door niet te strijken, wordt aan fijnere dingen besteed. En er is nog nooit iemand dood gegaan van een paar kreukels, nietwaar?
Zeven uur per week
ik hou er wel van om mijn kleren te strijken en vind dat goed combineerbaar met tv kijken….toch strand ik meestal op 1u per week en een berg achterstand.
Dochterlief vond bij oma op zolder een speelgoedstrijkplank en -ijzer toen ze ‘n kleutertje was en vroeg verbaasd wat dat was. Zo viel ik door de (strijk)mand, want het was duidelijk dat ze dat nog nooit thuis had gezien 😉 Heb een grondige hekel aan strijken en besteed dat klusje dus uit.
dienstencheques would be the magic word.
@Autumn Leaf: Oef, ik ben dan toch niet de enige met een strijkaversie. 😉