Mijn stressniveau bereikte vandaag een voorlopig hoogtepunt. Ik moest mezelf regelmatig tot de orde roepen om te voorkomen dat ik mijn medewerkers zou afsnauwen. En dan die onmogelijke deadlines, gek wordt een mens daarvan. Oja, kan je even een visie van een pagina of zo uitschrijven, ik had dat graag over een uurtje gehad. Grrr. Dus verzon en knipte en plakte ik een visie bijeen en was ik een half uur te laat op mijn afspraak in Antwerpen: een lunchmeeting met broodjes. (Echt, lunchmeetingen zijn dodelijk voor de gezondheid, ze moesten dat verbieden.) Nog half hijgend stormde ik een lokaal binnen dat vol zat met allemaal serieuze professoren. Meteen een overdonderende indruk nagelaten. En de broodjes waren dan nog niet te vreten. Ik had een broodje gezond uitgepikt. Ik ben normaal een grote fan van koude groenten, maar enkel groenten op een broodje, neen dat is het toch niet voor mij. Laat staan wanneer die groenten verdrinken in een dikke kwak mayonaise (en ik haat mayonaise). Ik heb onopvallend wat mayonaise van tussen mijn broodje in mijn servet proberen knijpen, maar ik was zo uitgehongerd dat ik het spul toch maar heb opgegeten. Yakkes.

Na een uur zat de vergadering erop. Wat betekent dat ik dubbel zo lang onderweg ben geweest dan dat ik effectief vergaderd heb. Over efficiëntie gesproken. Dat videoconferencing nog niet meer ingeburgerd is. Of ja, waarom niet? Facetime! Ook beschikbaar op Android!