Ik weet dat het een afgezaagd liedje is, maar ik sta er telkens weer van versteld hoe snel de tijd vliegt en hoe het tempo waarmee de jaren voorbijvliegen enkel en alleen maar lijkt te versnellen.
De eerste baby’s die in mijn vriendenkring geboren werden, kunnen nu al lezen en schrijven. En je kan er al een echt gesprek mee voeren. Er zitten ondertussen al vier jaren Japans en Russisch tussen ons en onze laatste les Italiaans. Ik herinner me nog als de dag van gisteren het gevoel van euforie, daar in die lelijke sportzaal toen ik mijn naam hoorde afroepen in het lijstje met afgestudeerden. Ondertussen ben ik een tweede diploma (en neen, dat gevoel van euforie bleef volledig achterwege toen ik opnieuw in die lelijke sportzaal zat) en ettelijke jaren werkervaring rijker. Toch voel ik me nog steeds een pasafgestudeerde die nog enorm veel te leren heeft. Een kwart van mijn mannelijke vrienden begint al last te krijgen van dunner wordend haar. Iedereen kocht een huis, verhuisde naar de uithoeken van het land of bij uitbreiding de wereld, kreeg kindjes en maakte carrière.
En de tijd, die schrijdt meedogenloos voort. En die zorgeloze tijden, die komen nooit weer terug.
Zorgeloze tijden komen nooit meer terug? Misschien niet. Maar we leven in een ongelooflijk interessante tijd, waar veel meer mogelijk is dan een generatie geleden.
Er valt zoveel te leren, zoveel te ontdekken, zoveel te kennen en kunnen …. maar eens je je eigen beperkingen aanvaardt zal je gelukkig worden (en nee, dit is geen preek 😉 ).
@Jurgen: We leven ook in een tijd waarin het aantal depressies en zelfmoorden nog nooit zo hoog geweest is. Mijn persoonlijk mening is dat veel mensen al die keuzemogelijkheden niet aankunnen en snakken naar eenvoudigere tijden. Ik zeg hiermee niet dat dit voor mij opgaat.
Met zorgeloze tijden verwees ik trouwens naar mijn eigen studententijd.
“veel mensen al die keuzemogelijkheden niet aankunnen” lijkt me een beetje sterk. Ik denk dat er net veel dat wel aankunnen, maar die die het niet aankunnen vallen natuurlijk op in de massa.
En zo zie je dat iedereen een ander leven heeft, want ik zou nooit of te nimmer naar mijn studentijd terug willen …
‘k Hou van je blog,
mvg
J
Ik ben ‘t volledig eens met je idee over tijd, maar niet zo met de titel van deze post. Want idd, je kan’t blijven herhalenenherhalenenherhalenenherhalen…, maar imo blijft ‘t even waar.
En for the record: ik ben nog student 😉
@Jurgen: Keuzeverlamming is nochtans één van de ziektes van deze tijd. Blij dat je mijn blog leuk vindt!
@Pegasus: Geniet ervan zolang het nog duurt. 😉