De tentoonstelling van Frida Kahlo in de Bozar stond al lang op mijn verlanglijstje en ja, op het allerlaatste nippertje (de tentoonstelling loopt dit weekend af) zijn we er toch nog geraakt. Voor we ons in de wereld van Frida onderdompelden, aten we een snelle sushihap in restaurant Anata. Zeker niet de beste sushi die ik ooit at, maar we kregen snel ons eten en het was niet duur. Al wist mijn vriend me te vertellen dat de toiletten niet zo geweldig waren.

De tentoonstelling zelf bestond uit een bescheiden collectie werken. De schaars verlichte ruimte met enkel verlichting op de schilderijen deed de werken alle eer aan. Alleen maakte de schaarse verlichting het moeilijk om het programmaboekje te lezen. Ook jammer dat het er superdruk en bijgevolg superwarm was. Frida Kahlo is een persoonlijkheid die tot de verbeelding spreekt en haar schilderijen zijn afspiegelingen van haar turbulente en tragische leven. De beeldtaal die ze gebruikt spreekt veel mensen aan, dat is zeker.

Gelukkig lukte het mits wat manoeuvreerwerk toch om elk schilderij van dichtbij te bewonderen. Alleen jammer dat de slideshow van foto’s en dagboekfragmenten zo klein geprojecteerd werd. De onderschriften van de foto’s waren bijna niet te lezen en technisch leek het me perfect mogelijk om de projectie te vergroten.

Ook heel leuk om te bekijken waren de Alebrijes, Mexicaanse fabelachtige figuren van papier-maché of hout.

Een klein uurtje is ruim voldoende om de tentoonstelling te bezoeken, maar ik vond het zeker de moeite waard.