Ik heb hier ooit eens een lijstje geplaatsy met dingen die ik graag zou willen doen. Ondertussen volg ik sinds september vorig jaar een fotografiecursus (zij het niet aan de academie) en heb ik zelfs tijd gevonden om bescheiden zanglessen te nemen. In de catalogus van vormingplus vond ik de ideale cursus voor mij: vier vrijdagavonden van half acht tot tien. Ideaal voor mensen met een drukke agenda.
Al bleek het niet zo gemakkelijk om om de cursuslocatie te vinden. Na wat in het duister samen met enkele medecursusten rondgedoold te hebben op het terrein van De bron, vond ik dan toch het witte kasteeltje waar we samen zouden zingen. De dames aanwezig bleken bijna allemaal met de pensioenleeftijd te flirten en waren trouwe zangcursusvolgers. Ik voelde me een beetje een vreemde eend in de bijt. Maar dat gevoel verdween toen we na de voorstellingsronde (er waren gelukkig nog twee meisjes van mijn leeftijd die beiden in een solidariteitskoor zongen) begonnen te zingen. Werden uit volle borst meegezongen: “Pavane” van Tabourot, “It was a lover and his lass” van Thomas Morley, het drinkliedje “Tourdion”, “Signum” van Tielman Susato en “Viva la musica” van Michaël Praetorius. De meeste van de liederen kende ik, wat het meezingen des te leuker maakte.
Ik kijk al uit naar volgende week.
plezant
[…] hebben we op de zangcursus het liedje “Ein Hennlein weiß” geleerd en gekakeld dat er werd door al de vrouwvolk. […]