Vandaag barstte er op het werk plots een collega in tranen uit. Bleek dat haar hondje heel ziek was en het waarschijnlijk niet zou halen. En bijna had ik gezegd: “Mens, op dit zelfde moment sterven er kinderen waar niemand een traan om laat.” Maar uiteraard zei ik dat niet en bood ik een troostend woord. Het verlies van een vriend doet altijd pijn, zelfs al is het maar een hond.
The bitch in me
Irritante beesten, die hondjes, lawijtmakers, en ze worden nooit berispt. Niet dat grote honden niet slecht opgevoed worden maar het merendeel zijn toch van die ***keffers.
Ik wring ze 1 voor 1 de nek om.
Wat banaal lijkt voor de ene is heel erg belangrijk voor een andere. Relativering is niet àltijd nodig, denk ik.
Inderdaad, ik zou er ook niet goed van zijn als een van mijn katten iets overkwam.
Goed dat je je hebt ingehouden.