Toch wat last gehad van de jetlag. Ergens rond half vier ‘s ochtends wakker geworden en een uur of zo wakker gelegen. Toch zijn we erin geslaagd van half negen tot half acht in bed te liggen (al dan niet slapend). Echt uitgeslapen voelen we ons nog niet, maar ik denk dat we snel in het juiste ritme zullen zitten.

We hebben het rustig aan gedaan op onze eerste volledige dag in Amerika. Op het gemak ontbeten en daarna samen met vriendin L en de kindjes F en K naar het centrum van Baton Rouge (T was naar school). Baton Rouge is de hoofdstad van Louisiana, maar een toeristische trekpleister kan je het moeilijk noemen. Veel spannende dingen vallen er niet te beleven in down town Baton Rouge.

Er zijn een paar opmerkelijke gebouwen die gerealiseerd werden door de autocraat met grootsheidswaan Huey Long. Het hoogste daarvan, het State Capitol werd in 1932 gebouwd en deed me qua architectuur wat denken aan het cultuurpaleis in Warschau. Lelijk en bombastisch. Maar het uitzicht vanaf de 27ste verdieping was werkelijk adembenemend. De Mississippi lag aan onze voeten en de zon scheen op onze hoofden.

Even schoot mijn hart in mijn keel toen F op de balustrade klom. In een flits zag ik een hoopje bloed en beenderen 27 verdiepingen lager op de grond liggen. Gelukkig konden we haar snel vastgrijpen. Terug op de begane grond, bezochten we de pronkerige vergaderzaal waar de staatsregering van Louisiana samenkomt. Op een bepaalde plaats zag je een overblijfsel van een vroegere aanslag: in het gerestaureerde plafond stak nog een potlood die door de kracht van de explosie in het plafond geslingerd was. We kregen ter plekke een gratis bordje jambalaya, een typisch Creools gerecht.

Na ons bezoek aan het State Capitol, was het al tijd voor het middageten. We trokken hiervoor naar een lunchgelegenheid met de welluidende naam Poor Boy Lloyd’s. Het eten moest je aan de toog bestellen en daarna werd het aan de tafel gebracht. We bestelden een gumbo, een soort maaltijdsoep met rijst uit New Orleans. Een beetje pikant en heel lekker.

Daarna trok L met de kindjes naar huis en verkenden mijn vriend en ik de stad op ons eentje. We wandelden langs de oevers van de Mississippi en bezochten het Old Governor’s Mansion, dit pand werd gebouwd naar voorbeeld van het Witte Huis, alweer een folietje van Huey Long. Het contrast tussen de hete temperatuur buiten en de airco was enorm. Het Old Governor’s Mansion was volop bezig met het herinrichten van hun collecties. En ik denk dat het daarna wel de moeite is om te bezoeken.

Na dit bezoek hadden we het wel gezien in Baton Rouge. Op het enige terrasje van heel Baton Rouge dronken we een cocktail, een margarita. Hij smaakte een beetje chemisch, maar het vele ijs zorgde voor de nodige verfrissing. We werden opgehaald door vriend K, die ons langs de arme buitenwijken naar hun huis terugbracht. De armoedige wijken worden vooral bevolkt door zwarten. Rassensegregatie mag dan wel officieel afgeschaft zijn in de Verenigde Staten, in de werkelijkheid worden kleurlingen nog steeds achtergesteld.