Dankzij boskabout, heb ik het boekje van Dimitri Verhulst kunnen lezen waar zoveel om te doen was omdat het gratis bij de Humo zat. En ja, het is vlot geschreven en chapeau omdat Verhulst erin geslaagd is de ganse geschiedenis van de mensheid in 186 bladzijden te rammen. Toch ben ik teleurgesteld door dit boek. Ja, het is leuk om de passages in het boek aan werkelijke geschiedkundige gebeurtenissen te linken, maar dat is een gimmick die ik snel beu werd.

Ik vond het boek eerlijk gezegd een beetje deprimerend. Het enige waar het hoofdpersonage (‘t) werkelijk goed in is, is het uitmoorden van zijn eigen soortgenoten. Het mag naïef klinken, maar ik hoop dat de mensheid ooit zichzelf zal overstijgen en stopt met zijn medemensen het leven zuur te maken. Dimitri Verhulst heeft aan zijn boek te oordelen die hoop al lang laten varen. Let op, de man zijn schrijfstijl is fantastisch. Vlotjes glijden je ogen over de pagina’s, maar als het uit is heb je het gevoel een snelle hap fast food achter de kiezen te hebben. Een kortstondige vet- en suikerboost die snel vergeten is. Of misschien wil ik deze kleine zonde gewoon graag vergeten…