Jaja, deze ochtend waren ze massaal aanwezig in het station van Leuven: de bepakte en bezakte Werchtergangers. Voorzien van tent, slaapzak, het nodige voedsel en de onontbeerlijke drank om het verblijf op de camping zo aangenaam mogelijk te maken. In rijen stonden ze aan te schuiven om de bussen naar Werchter te nemen.
Ik word altijd een beetje vrolijk en triestig tegelijkertijd van zoveel jonge mensen samen. Ik hou van het enthousiasme, de vrijheid en blijheid die ze uitstralen. Het geloof in de toekomst. En het maakt mij een beetje triest dat die tijden voor mij voorbij zijn. Niet dat ik zo nodig met een tentje een weekend in de modder wil gaan kamperen, maar dat jeugdige enthousiasme, ergens onderweg ben ik het kwijtgespeeld. Jammer.
Ik ben net blij dat ik niet meer zo naïef de wereld inkijk.
Naïviteit is nodig! Wie gaat anders de wereld redden?
Ik voel het ondanks mijn 33jaar (waarschijnlijk dubbel zo oud als de gemiddelde festivalganger) toch nog steken als ik vanuit de zetel de beelden op tv zie. Vorig jaar zijn we 1 dagje geweest, maar het was toch niet hetzelfde…
Ge hebt het nog zenne, dat enthousiasme. Alleen uit zich dat nu op een andere manier. Lessen Japans gaan volgen enzo (o:
En Werchter, tja … ik ben blij dat ik het een keer (toen nog) 3 dagen gedaan heb en op andere jaren een blitzbezoekje. Maar het hoeft niet elk jaar voor mij. Ik heb niet het gevoel dat ik iets mis, zelfs al is het sfeertje op radio en tv nog zo opgefokt.