Liefste bed,
Het afscheid deze ochtend viel me zwaar. Ik lag nog zo lekker te sluimeren onder jouw warme donsdeken. Ik had nog gaarne enkele uren in jouw gezelschap doorgebracht. Niets zeggen, gewoon dicht bij elkaar zijn.
Jammer, het mocht niet zijn. De plicht en de wekker rukten mij vanochtend veel te snel bij jou vandaan.
Eén troost: ons afscheid is slechts tijdelijk. Vanavond zien we elkaar weer.
Mijn bed
Hehe
Mooi eerbetoon!
ik heb ook een liefdesverhouding met mijn hoofdkussen. Als wij op reis gaan durf ik wel eens een broek en wat t-shirts thuislaten om toch mijn hoofdkussen in mijn valies te kunnen proppen.
dat moet een lief bed zijn 😉
leuven in scène… één van de dingen waarvan ik het jammer vind dat ik het gemist heb!
Hoewel de zon speciaal voor mij begon te schijnen deze ochtend, had ik toch ook massa’s moeite met uit de lakenarmen van mijn bed te klimmen. Volgens mij is dat één of andere samenzwering of zo; de bedden en de slaap tegen de slaapgrage mensheid, terwijl zij ons in bed houden, is de slaap de wereld aan het veroveren 😉
@pierre du coin: Dat kan ik niet maken, natuurlijk, want dan moet ik een extra paar schoenen thuis laten. En het is algemeen bekend dat een mens nooit genoeg schoenen mee op reis kan nemen…
@an: Er zijn ondertussen al heel wat foto’s online verschenen van Leuven in scène, dus je kan toch een beetje meegenieten vanachter je pc’tje.
@joke: Ik denk niet dat ik veel bezwaren tegen zo’n samenzwering kan bedenken. 😉
Pfft, ik kan niet slapen.
En wedden dat ik morgen weer geen afscheid ga kunnen nemen van mijn lieve bedje?
BTW, @yab: vervang in de tweede zin van je reactie “mens” gerust door “vrouw”.
@peter: Omdat jij nu al vijf jaar met hetzelfde paar rondloopt… 😛