Voor wie op zoek is naar een interessant uitstapje, is een bezoek aan het stadje Centralia in Pennsylvania misschien een goeie tip. Er woedt daar (door een menselijk stommiteit) al tientallen jaren een ondergrondse brand. Dit stadje diende ook als inspiratie voor de film Silent Hill.

Vooral dan KBC-recepties. In donkere tijden durven mijn vriend en ik al eens het ondertussen legendarische verhaal van de opening van het KBC-studentenkantoor in Leuven oprakelen. Over de openingsspeech van Tobback, de enorme hoeveelheid hapjes, het feit dat we daar toen met elk twee glazen wijn tot aan de rand gevuld stonden te lullen tegen een kerel van middelbare leeftijd die het de ganse tijd over PAW had en wij maar heel hard ja knikken en pas nadat de roes over was, beseffen dat hij eigenlijk WAP bedoelde. 😉 En ja, die grote wijnplas op het splinternieuwe parket, daar waren wij verantwoordelijk voor en oh my, de leuning van dat smalle trapje naar beneden was veel te wankel. Dat we daar zonder kleerscheuren buiten gewaggeld geraakt zijn, het mag beslist een wonder heten.

Maar enfin, sinds vandaag kunnen we een nieuwe KBC-receptie bij op ons conto schrijven. Eentje met superlekkere hapjes, goeie wijn, veel te vriendelijke obers, een bijzonder sympathiek covergroepje (keihard geklapt voor die mannen), en tja, aardbeien met chocolade. Er zijn weinig dingen op deze wereld (behalve sex natuurlijk!) die boven aardbeien met chocolade gaan!

Seffens nog een veertigtal minuutjes op de trein zitten en dan begint mijn weekend. We gaan vanavond vrienden bezoeken die een huisje gekocht hebben in de provincie Antwerpen. Het is de eerste keer dat ik hun nieuwe huis zal zien, dus ik ben erg benieuwd.

Toch straf dat al onze vrienden die gekocht hebben ná ons, al lang en breed in hun huis of appartement zitten terwijl nog steeds zitten te wachten op Godot in ons veel te kleine flatje. Grmbl.

Linux is evil!

Via.

Wie gaat er nu ook in godsnaam op zoek naar het slechtste lied aller tijden. Daardoor zit ik nu al twee dagen met Paul Anka in mijn hoofd. The horror!

Al een geluk dat de belastingen mijn geld teruggestort hebben, want anders moest ik zeker in het rood gaan om al die cadeautjes te bekostigen… Natuurlijk kan ik de geboorte van zoveel nieuwe mensjes alleen maar toejuichen, de kinderen van vandaag zullen later mijn pensioen moeten betalen. Hoe meer baby’s, hoe beter! 😉

Tijdens het etentje bij onze vrienden gisteren, vertelde mijn vriend dat ze hem op het werk waren komen feliciteren met de geboorte van zijn baby. Eergisteren (donderdag) waren we namelijk wat doopsuiker gaan ophalen bij een collega die net papa was geworden. Gasthuisberg is niet bepaald ver dus was het een kleine moeite om even langs te gaan, de kersverse ouders de feliciteren, wat fotootjes van de nieuwe baby te nemen en de doopsuiker voor de collega’s mee te nemen.

Blijkt dat sommige collega’s het rondzendmailtje van mijn vriend een beetje verkeerd geïnterpreteerd hadden. 😉

Toen mijn vriend en ik daarnet terugkwamen van een babybezoekje in Gasthuisberg (we hebben hier ondertussen al een mooie collectie doopsuiker), stonden een aantal vrijwilligers van het Rode Kruis aan de rode lichten van de Naamsepoort midden op straat tussen de wagens stickers aan de man/vrouw te brengen. Op elk ander moment zou ik graag stickers kopen van het Rode Kruis, maar alstublieft, wie gaat nu in het midden van een druk en gevaarlijk kruispunt met stickers leuren? Sorry, ik vind dat onverantwoord. En dus heb ik uit principe geen stickers gekocht. That’ll show them!

‘t Was weer van dat. Anderhalf uur gezever, een half uurtje rap rap de rechtspraak van het Hof van Cassatie overlopen. Voor de tweede keer het bijzonder boeiende verhaal van de botsing van onze assistent mogen aanhoren (hij stond stil, voor een rond punt dan nog wel en dan reed er toch geen onverlaat in op zijn Jaguar, zeker!), een preek gekregen dat onze generatie juristen “het” moest doen en met “het” bedoelde hij dan de wereld verbeteren. Allez, niet dat ik iets tegen het verbeteren van de wereld heb (alles behalve), maar waarom moeten de jongeren dat doen? Waarom doet hij dat zelf niet? Verbeter de wereld, begin bij jezelf?

Oh my god, ik heb mij zo geërgerd. Echt een paar keer serieus op mijn tong moeten bijten. Ik weet het, laf van mij, maar ik moet nog puntjes van die mens krijgen. En het is belangrijk geen vijanden te maken op belangrijke plaatsen (en dan heb ik het niet over zijn positie als assistentje, ik twijfel er niet aan dat die kerel het als advocaat ver zal schoppen). Het is een ontstellend kleine wereld en ik heb al genoeg mensen op hun tenen getrapt. 😉

De povere inhoud van het werkcollege stond alleszins in schril contrast met de zeer interessante uiteenzetting van Karel Van Miert over de Europese Commissie deze middag. Niet dat ik veel wijzer ben geworden over het kluwen van Europese instellingen, maar de mens kan wel een publiek boeien. En hij schuwde de kritiek niet. Zo vond Van Miert dat de uitbreiding met die Oost-Europese lidstaten er te snel is gekomen en plaatste hij zware vraagtekens bij het eventuele toetreden van Turkije. Een boeiend relaas van een insider.

Is het eigenlijk toch wel een beetje handig om van het vrouwelijke geslacht te zijn. Bijvoorbeeld als je (ik zeg maar wat) met je onuitgeslapen kop erin slaagt je portemonnée thuis op de bureau te laten liggen en je dus zonder abonnement, zonder identiteitsbewijs, zonder prikkaart,… ‘s ochtends in zalige onwetendheid naar het werk spoort. Gelukkig onderweg geen conducteur gezien.

‘s Avonds mij dan schoorvoetend naar de conducteur van dienst begeven, die wel heel erg meewarig keek naar mij: tja, ik had niets om mijn verhaal te staven. Gelukkig helpt dan een beetje radeloos kijken en hup, ik mocht de trein op. Ik ben er zeker van dat een donkerharige jongen met een iets donkerder huidskleur toch mooi naar huis had kunnen liften.

Boobies rule!