Meert transparante fun.

Maar toch niet tijdens de werkuren!! Nochtans was het daarnet bijna zover. Ik zit momenteel alleen op mijn bureau, want mijn collega heeft een dagje vrijaf. En bij het lezen van een (redelijk saai) artikel begon ik zowaar te knikkebollen. Mijn goede voornemens om elke dag op een deftig uur (lees vóór middernacht) in bed te liggen om zo wat te kunnen recupereren van de Romereis heb ik welgeteld twee dagen kunnen volhouden.

Gisteren ben ik naar een spelavond met wat vrienden geweest en aan het eind van de avond werd daar de wodkafles boven gehaald. En ja, als de drank is in de vrouw,… 😉 ‘t Is dus te laat geworden. (Maar ‘k heb wel gewonnen met Machiavelli en ‘t was de eerste keer dat ik dat speelde!) Laat ons het erop houden dat ik in een behoorlijk vrolijke stemming was toen ik naast mijn vriend in bed kroop (die er weer ongelooflijk sexy uit zag) en tja, wie gaat er dan al direct slapen? …

Het lijkt erop dat de uren van paus Johannes-Paulus II geteld zijn. Hij heeft gisteren de laatste sacramenten toegediend gekregen en zijn toestand wordt als kritiek omschreven. En deze morgen stond in de metro dat prins Albert de taken van zijn vader Rainier van Monaco heeft overgenomen, omdat diens gezondheidstoestand ook erg verslechterd is.

En ook al had ik soms de indruk dat deze heren het eeuwige leven gegund werd, zo blijkt maar eens te meer dat op ons aardbolletje niets eeuwig duurt. En dat is maar goed ook, want eerlijk is eerlijk: eeuwig leven, lijkt me dodelijk saai. Of zoals Queen (toen nog met Freddy) het zo mooi wist te verwoorden: Who wants to live forever?