Jawel, het is er dan toch eindelijk van gekomen! Toen ik deze ochtend uit het venster keek, was de wereld bedekt met een laag sneeuw van toch een centimeter of vijf. Terwijl al bijna overal elders in het land sneeuw lag, kreeg ik het gevoel dat de regio Leuven-Brussel niet op goedkeuring van de sneeuwgoden kon rekenen. Bij deze is dat dus rechtgezet.

Sneeuw maakt mij altijd blij. De witte wereld ziet er mooier en onschuldiger uit onder een laagje sneeuw. Mensen draaien sneeuwballen en laten even het kind in zichzelf naar boven komen. Ik hou ook van het gevoel van versgevallen sneeuw onder mijn voeten. Al moet ik hier helaas aan toevoegen dat je, door het ijverige gestrooi met zout van tegenwoordig, om dit gevoel te ervaren de besneeuwde velden moet intrekken. In de stad zijn alle wegen al sneeuwvrij (of toch bijna allemaal).

Ik hoop alleszins dat de sneeuw nog even blijft liggen tot het weekend (helaas de plichten van de werkende mens beletten mij op dit moment ten volle van de sneeuw te genieten). Het kind in mij is al veel te lang verwaarloosd geweest… Misschien maak ik wel een sneeuwpop. 😉

Geniet van het winterweer!