Weer even student

Deze namiddag had ik een halve dag genomen, speciaal om mijn voorlaatste uniefles ooit te kunnen volgen. Laat ik jullie vertellen dat les volgen nooit één van mijn favoriete bezigheden geweest is. In mijn studentenjaren heb ik meer lessen gebrost dan effectief bijgewoond, maar nu deed het me plezier tussen de studentjes te zitten en te luisteren naar de boeiende uitleg van de prof. Zelfs het ongeduldige geschuifel van stoelen en rugzakken en het ostentatief dichtklappen van boeken toen de prof enkele minuten over tijd ging, deed me met weemoed terugverlangen naar mijn eigen studententijd.

Rechtsfilosofie, het klinkt saai, maar is het zeker niet. Vandaag besproken we een boek dat handelt over één van mijn favoriete onderwerpen: “Filosofie in een tijd van terreur“. In het boek worden de twee invloedrijke filosofen Jürgen Habermas en Jacques Derrida drie maanden na 9/11 gevraagd naar hun inzichten over de aanslag, het terrorisme en het daarmee onlosmakelijk verbonden fundamentalisme. Ik hield erg van de stijl van lesgeven van de professor: op een heel benaderbare manier besprak hij in prachtig Nederlands de standpunten van beide filosofen, maar legde hij ook verbanden met andere denkers. Ik genoot ervan. De twee uren waren voorbij voordat ik er erg in had. Waren alle lessen maar zo. 😉