Zo stond het in mijn agenda genoteerd. Ik heb van mijn leven nog nooit een sigaret aangeraakt. De geur alleen al stoot me af, maar kameraad E wist ons te overtuigen dat een waterpijp iets helemaal anders was. Het zou naar appeltjes smaken en helemaal niet zo ongezond zijn als een sigaret. Van dat laatste ben ik niet echt overtuigd, maar mijn vriend wilde het graag een keertje proberen. Dus maakten we een afspraak om de in Egypte gekochte waterpijp van kameraad E aan een test te onderwerpen.

We aten eerst samen mosselen op een terras in Heverlee, gelukkig zonder dat de donkere wolken boven ons hun natte lading losten. Na het avondmaal zakten we af naar het studiootje van E en na wat gepruts om de kooltjes te laten branden, lukt het hem om de waterpijp aan de praat te krijgen. Als backup hadden mijn vriend en ik een flesje schuimwijn en een fles wodka met karamelsmaak meegenomen. Een beetje anticiperend op het feit dat we het waarschijnlijk niet zo lekker zouden vinden.

En tja, wat kan ik zeggen. De geur is inderdaad fruitiger en niet zo afstotend als sigarettenrook en het kruipt niet zo erg in je haar en kleren, maar het smaakt vies en verbrand. Al beweerde kameraad E dat zo’n waterpijp in Egypte veel beter smaakt. Na drie trekjes had ik het wel gehad. Niet voor herhaling vatbaar. Wel voor herhaling vatbaar: het gejuich van de OHL supporters dat ons door het open raam bereikte na de overwinning op Anderlecht. Wat een debuut in eerste klasse!

En de wodka en de schuimwijn zorgden ervoor dat het toch een gezellige avond werd waarop we klonken op het leven en de overwinning.