Umberto Eco

De begraafplaats van Praag – Umberto Eco

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik vond ‘De begraafplaats van Praag’ een dikke tegenvaller. Als grote Umberto Eco fan (‘De Slinger van Foucault’ en ‘De Naam van de Roos’ behoren tot de beste boeken die ik ooit gelezen heb) spijt het me oprecht dat dit boek me niet aansprak.

Voor mij zit het probleem van ‘De begraafplaats van Praag’ in het feit dat dit geen roman is, maar een geschiedenisles. En hoewel ik geschiedenis bijzonder boeiend vind (zeker de geschiedenis van de negentiende eeuw, die de aanloop vormt naar alle dramatische gebeurtenissen in de twintigste), ontbrak in dit boek een duidelijke verhaallijn. Hoofdpersonage Simonini wordt gebruikt als een soort rode draad om de geschiedkundige feiten aan mekaar te rijgen waar Eco het over wil hebben. En hoewel ik enorm voor respect heb voor Eco’s kennis van de materie, moet ik toegeven dat de voortdurende scheldtirades aan het adres van de Joden mij op den duur erg begonnen tegen te steken, al besef ik maar al te goed dat dit historisch correct is.

Ook het trucje met de drie vertelstandpunten kon mij maar matig bekoren. Het leek gewoon een manier om zoveel mogelijk feiten in één boek te krammen en de ontknoping kon ik ook al van mijlenver zien aankomen.

Jammer, jammer.

Boekenlijstje

Via het Radiofonisch instituut kwam ik uit op de shortlist van 10 boeken voor de verkiezing van het ‘beste buitenlandse boek aller tijden’. En wat blijkt, ondanks het feit dat mijn leestijd tegenwoordig erg beperkt is en meestal bestaat uit gestolen momenten ergens in een wachtrij of op de trein, heb ik toch zes boeken uit het lijstje gelezen. Met name ‘De gebroeders Karamazov’ van Dostojevski, ‘De naam van de roos’ van Umberto Eco, ‘Honderd jaar eenzaamheid’ van Gabriel García Márquez, ‘1984’ van George Orwell, ‘In de ban van de ring’ van Tolkien en ‘Oorlog en vrede’ van Tolstoj.

Als je mij vraagt welk van deze boeken het verdient om verkozen te worden tot beste buitenlandse boek aller tijden, moet ik niet lang twijfelen: ‘Honderd jaar eenzaamheid’ van Márquez. Een briljant boek dat me vanaf de eerste bladzijden in zijn greep hield. Ik heb werkelijk van elke bladzijde van dit boek genoten. De tragiek, de Zuid-Amerikaanse setting, het magisch-realisme. Geweldig. Go and see for yourself!