The perks of being a wallflower – Stephen Chbosky

Best wel een tegenvaller voor een boek dat toch de status van cult classic heeft.

Ik had een paar fundamentele problemen met dit boek wat het voor mij moeilijk maakte om in het verhaal te geraken. Enerzijds lijkt het wel alsof dit boek elke mogelijke dramatische gebeurtenis in het leven van een tiener wil afvinken van het lijstje: zelfmoord, verkrachting, drugs, depressie, angststoornissen,… En dan allemaal op een dikke tweehonderd pagina’s. A bit too much, if you ask me. Het gevolg hiervan is dat geen enkel thema in de diepte wordt uitgewerkt. Bijzonder jammer.

Verder vond ik het hoofdpersonage volstrekt ongeloofwaardig. Aan de ene kant moeten we geloven dat hij een soort genie is, die de meest gecompliceerde boeken leest en daar vervolgens in zijn vrije tijd essays over schrijft voor zijn leerkracht Engels. Deze begaafdheid blijkt dan toch geenszins uit de taal die het hoofdpersonage hanteert in zijn brieven aan een onbekende. Iemand die zoveel met literatuur bezig is, moet toch in staat zijn complexere zinnen te formuleren en een meer gevarieerd woordgebruik te hanteren (ik had streepjes moeten trekken voor elke keer dat er ‘and then I started to cry’ stond). Het leek wel alsof ik brieven van een negenjarige zat te lezen in plaats van een vijftienjarige. Wat me dan meteen bij het feit brengt dat deze sociaal gestoorde vijftienjarige er zonder enige moeite in slaagt beste vrienden te worden met coole tieners die twee jaar ouder dan hemzelf zijn. Ik kan mij mijn eigen middelbare schoolperiode nog levendig voor de geest halen. En geloof me vrij, voor de tieners uit het laatste jaar waren jongere leeftijdsgenoten meestal onzichtbaar (tenzij het bijzonder knappe meisjes waren, uiteraard). Voor een ‘wallflower’ die vooral het leven van andere mensen observeert, maakt Charlie nogal veel spannende dingen mee.

Wat niet wegneemt dat het boek wel degelijk een aantal moeilijke thema’s bespreekbaar maakt en ik kan me voorstellen dat tieners echt iets aan dit boek hebben. Wellicht ben ik gewoon te oud voor dit soort young adult romans. Wie weet zou het verhaal me wel ontroerd hebben, mocht ik het op mijn zestiende gelezen hebben.