Ik denk dat onze juffrouw Japans een assertiviteitscursus aan het volgen is. Gisterenavond heeft ze eindelijk de twee giechelende pubermeisje die bij ons in de les zitten op hun plaats gezet. Ik stoorde er mij al langer aan. Elke les (drieënhalf uur lang) zaten die twee minderjarige meisje te babbelen, te gibberen en te fezelen. Nu durf ik ook al wel eens een woordje placeren over niet-lesgerelateerde onderwerpen, maar er zijn grenzen. Hun gedrag was echt storend.

Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat de juffrouw Japans er iets van zou durven zeggen. Maar kijk, opeens kregen we een zijde te zien van onze juffrouw die we nog niet kenden. Ik stel me dan voor dat de juffrouw zich, voordat de les begon, heeft zitten oppeppen: “Komaan, F, je moet zeggen dat ze uit elkaar moeten gaan zitten. Komaan, F, je kan het. Laat je niet doen door twee kleine meisjes! F, jij bent de baas, jij bent de leerkracht, jij vertegenwoordigt het gezag!”

Onze juffrouw heeft dat goed gedaan. Ik ben heel trots op haar!