Zaterdag was ik bij vrienden te gast. Echt een verwennamiddag/avond. We werden onthaald met lekkere taart (kaastaart, jay!) en reden vervolgens naar Sint-Truiden om een wandeling te maken langs 12 verlichte sites en architecturale bakens. Het was een prachtige, niet te koude herfstavond, ideaal om te genieten van de sfeervolle verlichting. Misschien had ik me er, de foto’s van het Lichtfestival in Gent indachtig, net iets spectaculairder bij voorgesteld, maar het was een bijzonder aangename wandeling die iets intiems had door de manier waarop de lichtkunstwerken door de stad verspreid waren. De kinderen waren trouwens dol op de veelkleurige schaduwen waarmee ze door deze te laten overlappen alle kleuren van de regenboog tevoorschijn konden toveren.

We waren een beetje later dan gepland terug van de wandeling, waardoor de tweeling eigenlijk al wat te moe was om nog goed te eten. Voor de jongen was compleet uitgeteld. Jammer, want de maaltijd die mijn vriendin op tafel toverde was heerlijk. Hertensteak met zelfgemaakte portosaus en zelfgemaakte knolselderpurée!

Ik neem mij al een hele tijd voor om mijn vrijwel onbestaande cooking skills eens wat op te krikken, maar het komt er maar niet van. Mijn luiheid haalt steeds de bovenhand. Wanneer ik dan bij vrienden te gast ben die een fijne, zelfgemaakte maaltijd op tafel weten te toveren, ben ik altijd een beetje jaloers.

Quote van de dag, uit de mond van de zevenjarige met wie ik hand in hand liep: “Jouw schaduw lijkt wel een papa!”