Omdat mijn broertje en zijn vriendin na hun trip zo enthousiast waren over de Singapore Zoo, kon een bezoekje aan deze zoo niet ontbreken. Het was een lange rit, eerst met de metro dan met de bus, waardoor we pas rond elf uur aan de ingang stonden. Jammer genoeg waren bepaalde dieren (waaronder de ijsbeer en de zeeleeuwen, snif) niet te bezichtigen. Toch lieten we ons verleiden tot de aanschaf van een combiticket voor de gewone zoo, de River Safari en de Night Safari, zelfs al waren de bootjes in het River Safari gedeelte niet operationeel. (Awoert, voor de niet-operationele bootjes!)

Bij het binnenkomen werden we al meteen welkom geheten door een vriendelijke python die zich zachtjes in onze nek nestelde. Al voelde mijn vriend zich niet echt honderd procent op zijn gemak bij deze wat al te familiaire python. Wat Singapore Zoo zo bijzonder maakt, is dat je nergens kooien ziet, het lijkt wel alsof je op bezoek gaat bij de dieren in hun natuurlijke omgeving. De zoo is echt een groene oase vol met dieren die er (voor zover ik daarover kon oordelen) erg gezond uitzagen. De zoo besteedde ook voldoende aandacht aan het educatieve aspect, met zeer duidelijke uitleg over de herkomst van de dieren en hun gewoonten.

Ik was erg onder de indruk van de prachtige witte tijgers en het gevarieerde aanbod aan krokodillen en alligators. Sinds ons bezoekje aan Australië hebben krokodillen een speciaal plekje in mijn hart veroverd. En giganten zoals olifanten, nijlpaarden en neushoorn blijven natuurlijk fantastisch fascinerende dieren. Ook de apen schenen zich goed thuis te voelen in de bomen en klimpalen van de Singapore Zoo. Met stip de leukste aap: de neusaap! Zo lelijk dat het weer mooi werd.

‘s Middags aten we een snelle lunch in het zelfbedieningsrestaurant. Ik probeerde voor de eerste keer een laksa uit, een soort pikante soep met noedels. Eenvoudig, maar lekker.

In de namiddag waren we getuige van het voederen van een rog. “En wat doet u voor de kost?” “Ik ben duiker.” “Ach, waar duikt u?” “In de Singapore Zoo. Ik voeder de roggen?”  En we zagen een tanuki in het echt (in Japan hadden we alleen beeldjes van dit schattige wasbeerhondje gezien)!

Na de gewone zoo helemaal afgewerkt te hebben, trokken we naar het River Safari gedeelte. Jammer dat de bootjes niet werkten, maar de aanwezigheid van de twee panda’s (yep, uitgeleend door China, al denk ik niet dat daar in Singapore een communautaire rel aan vooraf ging) maakte veel goed. Eigenlijk best wel slome dieren, die panda’s. Gelukkig was er één exemplaar dat zich graag uitgebreid liet fotograferen. De doodskopaapjes waren schattig en de zeekoeien waren bijzonder majestueus.

Na de River Safari was het even wachten tot we toegelaten zouden worden tot de Night Safari. De rijkelijk gevulde souvenirshops konden ons niet tot een aankoop verleiden (veel te duur allemaal) en we zetten ons op een bankje om te wachten tot de Night Safari open ging. Ik kreeg even een dipje en dacht dat ik ter plekke in slaap zou vallen. Dipjes en zoo’s, zie ik daar een patroon?

Ik hoopte dat de Thumbuakar Show met bijna naakte mannen en veel vuur mijn dipje snel zou verdrijven, maar om eerlijk te zijn, de show viel tegen. De mannen konden wel goed vuurspuwen en je kon kaas schaven op hun buikspieren, maar hun choreografieën waren op zijn best amateuristisch te noemen. En dat trucje om bezoekjes bij de show te betrekken en wat voor schut te zetten, dat ben ik zo langzamerhand beu gezien. Geef mij een mooie show, al die slapstick hoeft niet voor mij.

Omdat de rij naar het treintje veel te lang was, besloten we het nachtelijke park eerst te voet te verkennen. Toch wel een heel bijzondere ervaring, zo ‘s nachts door de jungle wandelen, zelfs al is dat op mooi afgelijnde paden. We leken één van de weinigen te zijn die voor de benenwagen hadden gekozen en genoten van de rust.

Rond negen uur zat onze wandeling erop en vulden we onze rammelende magen met een zalig lekkere fish thali. Man, Indisch eten kan toch zo hard smaken!

Tegen dat onze maaltijd erop zat, waren de wachtrijen voor de treintjes opgelost en lieten we ons als afsluiter van de dag op ons gemak rondrijden tussen de dieren. Ik had het niet echt verwacht, maar vanuit het treintje had je echt een erg goed zicht op al de dieren. Al was fotograferen echt wel onmogelijk. Een échte safari lijkt me toch nog iets anders, maar leuk was het wel.

Bus en metro brachten ons zonder problemen naar ons hotel, waar we uitgeteld in slaap vielen.