Omdat de wachtlijsten voor donororganen te lang blijven, wil de overheid ook levende orgaandonoren inschakelen. Momenteel wordt onderzocht wat een ‘correcte prijs’ is voor het afstaan van een orgaan.
Tricky business vind ik dat, mensen betalen om organen af te staan. Zelf ben ik nu al een tijdje geregistreerd als orgaandonor en ik kan me voorstellen dat ik een familielid in nood zou helpen door een nier of een stuk lever af te staan. Maar voor een wildvreemde tegen betaling een toch niet risicoloze operatie ondergaan, daar zou ik toch twee keer over moeten nadenken. Betalen voor altruïsme, ik vind het een vreemd concept.
Ik ontken niet dat er een tekort is aan transplantatie-organen, maar vrees dat mensen in een precaire financiële situatie zich zullen laten verleiden om hun organen te verkopen. Bovendien is het niet zo dat levende donatie in ons land nog niet gebeurt. In 1997 werd bijvoorbeeld in UZ Leuven een protocol voor levende donatie ontwikkeld met goedkeuring van de commissie medische ethiek . Meer info over de procedure hier.
Enfin, ik ben er nog niet helemaal uit.
Update 18/08: Lees vooral de nuanceringen in de comments. Blijkbaar wil men de reële kosten voor de donatie van een orgaan aan familieleden of partner vergoeden. Iets waar ik me natuurlijk wel in kan vinden. In de toekomst zal ik grondiger research doen en mijn mening niet baseren op één artikeltje in de Standaard. 😉