Gisterenavond zijn we blogbaby nummer twee gaan bewonderen. We arriveerden een beetje te laat omdat ik te lang getreuzeld had met uitstappen in Mortsel en dus de deuren van de trein voor mijn neus zag dichtgaan net voordat ik mijn voet op de trede wilde zetten om uit te stappen. Rap mijn vriend gebeld en gezegd dat hij me in het station van Berchem moest komen ophalen. Deze kleine verstrooidheid van mijn kant was goed voor een tijdverlies van een vijftiental minuten. Onderweg moesten we dan nog even stoppen voor een klein interview met radio Scorpio (waarover later meer) en zo kwam het dat we een goeie veertig minuten laten waren dan gehoopt. De controlefreak in mij kon er niet mee lachen.

Gelukkig werd het na die kleine adrenalineopstoot een heel erg gezellige avond. Kobe is een flinke baby. En hij heeft duidelijk de stembanden van zijn vader geërfd. Dat wordt later zeker een groot zanger. 😉 Ik heb ook de smoelentrekkercapaciteiten van Kobe mogen bewonderen. Ik kan jullie verzekeren: hij kan er wat van. En hij heeft duidelijk een gezonde interesse voor de wereld rond hem. Zoveel interesse dat er van slapen soms niet al te veel in huis komt. Hoe zou je zelf zijn als er zoveel te ontdekken valt? 😉

Bedankt Eveline en Karel voor de vriendelijke ontvangst!