Ik las Vele hemels boven de zevende, het debuut van Griet Op de Beeck uit op de metro onderweg van de luchthaven van Chicago naar de halte UIC Halsted, alwaar we onze vriend zouden ontmoeten. Ik moet toegeven dat ik op de overvolle metro echt moeite moest doen om de tranen terug te dringen. Zo’n prachtig ontroerend einde.

Ik kreeg dit boek cadeau van mijn lieve tante, die haar hele leven al een neus voor goede boeken heeft gehad. En ja, de vele lofbetuigingen die dit boek al mocht ontvangen, zijn terecht. Griet Op de Beeck heeft een ongelooflijk vlotte pen. De verschillende verhalen zijn heel herkenbaar en de dialogen levensecht. Je kan niet anders dan mededogen voelen voor de vijf hoofdpersonages die elk worstelen met hun eigen demonen.

Tot op het einde hoop je dat het goed komt, maar een happy end is ons, zoals dat zo vaak gaat in het échte leven, niet gegund.